Форум » » Ոտանավորներ » Ответить
Ոտանավորներ
otar amaji champekic: Ekek ajstex grenk mer koxmic sirvac votanavorner@ Votanavorner,voronk inkners enk stextsagortsum...
Ответов - 64, стр:
1 2 3 4 All
otar amaji champekic: shat lavn en
Narine: Կեսգիշերին, ամպ ու մութից Լուսինն`ինչպես մայրս հեզ, Ներս նայեց իմ լուսամուտից` Տխրեց մեռած մորս պես: Մութ սենյակիս մեջ շողքը հով Մորս ձեռքը ինձ թվաց, Մորս ձեռքը, որ դողալով Ուղղեց վերմակն իմ ընկած: Այնպես, ինչպես ամեն գիշեր Կեսգիշերով արթնանում` Վրաս ծածկում, աղոթում էր, Նոր էր մայրս քուն մտնում…
HAYUL:
Narine: ԵՐԿՈՒ ԾՆՈՂ Ես մի մարդ եմ սովորական Եվ սիրում եմ իմ զավակին, Ու ցնծում եմ ամեն անգամ Երբ փարվում եմ գորովագին: Ծիծեռնակն էլ գուցե այդպես Իր ձագուկին է փայփայում, Արդյոք տեսնես նա էլ ինձ պես Երջանիկ է այս աշխարհում: Ծիծեռնակին հանդիպեի, Խոսեինք մեր ձագուկներից, Ես իմ տնից կպատմեի, Նա` իր կապույտ երկինքներից: Մեր հոգսերից ամենօրյա, Մեր հույսերից` պայծառ այնքան, Չէ որ նույն մեծ սիրով լցված Ծնողներ ենք սովորական: Եվ գիտեմ` մեզ կզոհեինք, Թե սպառնար մի օր խավար- Նա` իր կապույտ երկինքների, Ես` սիրելի իմ տան համար: ԼԵՎՈՆ ԴՌՆՈՅԱՆ
Narine: Ո՞ր աշխարհքում ունեմ շատ բան. միտք եմ անում` է՞ս, թե՞ էն. Մեջտեղ կանգնած` միտք եմ անում, չեմ իմանում` է՞ս, թե՞ էն. Աստված ինքն էլ տարակուսած չի հասկանում` ինչ անի, Տանի՜, թողնի՜, ո՞րն է բարին, որ սահմանում, է՞ս, թե՞ էն: ++++++++++++++++ Ես շնչում եմ միշտ կենդանի Աստծու շունչը ամենուր, Ես լսում եմ Նրա անլուռ կանչն ու հունչը ամենուր. Վեհացնում է ու վերացնում ամենալուր իմ հոգին Տիեզերքի խոր մեղեդին ու մրմունջը ամենուր: +++++++++++++++++++++++ Տիեզերքում աստվածային մի ճամփորդ է իմ հոգին. Երկրից անցվոր, երկրի փառքին անհաղորդ է իմ հոգին. Հեռացել է ու վերացել մինչ աստղերը հեռավոր, Վար մնացած մարդու համար արդեն խորթ է իմ հոգին:
Narine: Ես խաղաղված փոթորկի պես Հանգչում էի թփուտներում, Հայտնվեցին երկու ամպիկ, Երկու երազ իմ եթերում... Նրանք այնպես խաղաղ էին, Նրանց հոգում սեր կար պահված, Կարծեցի թե ինձ են փնտրում, Խենթ փոթորկին' սիրահարված... Բայց սահեցին նրանք անտես, Ընկան ինչ-որ քամու բերան, Ես խենթացա փոթորկի պես' Երազներս ինձնից տարան...
Narine: Մենակության մեջ ես օտար մարդ եմ, Օտար մտքեր են ինձ այցի գալիս, Օտար ձեռքեր են այտերս շոյում, Լույսն է խավարում երազանքներիս... Մենակության մեջ ուրվականի պես Ես ինձ եմ փնտրում խենթ ու կարոտած, Եվ ինձ սաստում եմ, որ ճանապարհին Լեռան ծերպերից չսահեմ հանկարծ... Մենակության մեջ ես խարխուլ պատ եմ, Դեղնած տերեվ եմ մայթեզրին ընկած, Արեվից խամրած մի անապատ եմ, Մի ծեր ճամփորդ եմ աշխարհից հոգնած...
Narine: Մի ափսոսա ցավիդ համար - սիրո առատ աղբյուր է նա, Մի ափսոսա մեղքիդ համար - սիրտը մաքրող սուրբ հուր է նա, Թե սերն անցնի' մի մորմոքա - կմնա հուշ' մաքուր է նա, Սիրտդ թող միշտ խնդա կամ լա- մահ է մթին, երբ լուռ է նա: Արածներիդ համար երբեք չես ասելու ախ ու ափսոս, Չարածներիդ համար պիտի ասես' ափսոս, հազար ափսոս... ՏԵՐՅԱՆ
otar amaji champekic:
otar amaji champekic: Narine գրում է: Մենակության մեջ ես խարխուլ պատ եմ, Դեղնած տերեվ եմ մայթեզրին ընկած, Արեվից խամրած մի անապատ եմ, Մի ծեր ճամփորդ եմ աշխարհից հոգնած
Narine: Narine գրում է: Չարածներիդ համար պիտի ասես' ափսոս, հազար ափսոս...
ERIK: chat gerecik ev chat huzich votanavorner en
otar amaji champekic: ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՍ ԿԱՆՉԸ ՍՐՏԻՍ ԽՈՐՔԻՑ ԵԿԱԾ ԽՈՍՔԵՐ ԿՈՒԶԵՄ ԱՍԵԼ՝ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ, ՀՈԳՈՒՍ ԽՈՐՔԻՑ ԲԽԱԾ ԵՐԳԵՐ ԿՈՒԶԵՄ ԵՐԳԵԼ՝ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ, ՍՈՒՐԲ ՀԱՎԱՏԸ ԿՈԿՈՐԴԻՍ ՄԵՋ ԿՈՒԶԵՄ ՃՉԱԼ՝ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ, ԱԶԳԻՍ ՎԻՇՏԸ,ՑԱՎԸ ՏԵՍՆԵԼ,ՏԵՍՆԵԼ՝ ԼՌԵԼ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ. "ԱՆՈՒՇ" ԳՐԵՄ,"ԳԻՔՈՐ" ԳՐԵՄ - ԵՍ ԹՈՒՄԱՆՅԱՆ ՉԵՄ ԴԱՌՆԱ, ԲԼԲՈՒԼ ԴԱՐՆԱՄ՝ ՍԵՐԸՍ ԵՐԳԵՄ - ՍԱՅԱԹ-ՆՈՎԱ ՉԵՄ ԴԱՌՆԱ, ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՍ ՑԱՎԸ ԼԱԼՈՎ - ՊԱՐՈՒՅՐ ՍԵՎԱԿ ՉԵՄ ԴԱՐՆԱ, ԱՍՏԾՈՒՆ ԽՆԴՐԵԼ-ԱՂԱՉԵԼՈՎ - ԱՐԹՈՒՐ ՄԵՍՉՅԱՆ ՉԵՄ ԴԱՐՆԱ. ՕՐԵՐ ԱՆՑԱՆ,ԴԱՐԵՐ ԱՆՑԱՆ,ԷԼԻ ՆՈՒՅՆՆ Է ԵՐԳԸ ՄԵՐ, ՆԱՅԻՐ,ԱՍՏՎԱԾ,ՎՈՐԴՈՒ ԴԱՐԴՆ Է ԼԱԼԻՍ ՆՈՐԻՑ ՄԱՅՐՍ ԾԵՐ, ԿՈՒՅՐԻ ՆՄԱՆ ԽԱՐԽԱՓՈՒՄ ԵՄ՝ ՃԱՄՓԱ ԳՏՆԵԼ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ, ՎԵՐՔՈՎ,ՑԱՎՈՎ ԿԱՆՑՆԻ ԿՅԱՆՔՍ՝ ՎՈՉԻՆՉ ԱՆԵԼ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ/ ՈՎ ԿԱՐՈՂ Է՝ ՆԱ ՉԻ ԱՆՈՒՄ, ԱՅՍՊԵՍ ԱՊՐԵԼ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ, ԱՍՏՎԱԾ, ՎԱՌԻՐ ՓԱՐՈՍ ՃԱՄՓԻՍ,ԱՌԱՆՑ ՀՈՒՅՍԻ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ, ԳՈՒՑԵ ԿԳԱ ՕՐԸՍ ԴԱՐՁԻ,ԱՌԱՆՑ ՎԱԹԱՆ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ, ՏԵՐ ԻՄ,ԼՍԻՐ ԿԱՆՉԸ ՀՕԳՈՒՍ - ԱՌԱՆՑ ՔՈ ՍԵՐ ՉԵՄ ԿԱՐՈՂ.
otar amaji champekic: ՄԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ ԵՍ ՄԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆՍ՝ ԱՆՀՈԳ,ՈՒՐԱԽ ՄԻ ԵՐԱԶ, ԱՉՔԻՍ ԱՌԱՋ ԵՐԿԻՆՔ ԼԱԶՈՒՐ՝ ԻՆՉՊԵՍ ԱՆՀԱՍ ՄԻ ՄՈՒՐԱԶ: ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ ԵՍ ԲԱԿԸ ՄԵՐ ՀԻՆ, ԳՅՈՒՂԻ ՄԵՐ ՏՈՒՆՆ ՈՒ ԱՅԳԻՆ, ԸՆԿԵՐՆԵՐԻՍ ՀՈԳՈՎ ՄԱՔՈՒՐ, ՈՐ ԿԱՆԳՆԱԾ ԵՆ ԻՄ ԿՈՂՔԻՆ… ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ ԵՍ ԿՅԱՆՔՍ ԱՆՓՈՐՁ, ԱՄԵՆ ՕՐՍ ԽՆԴԱԼԻ, ԱՄԵՆ ՏԱՐԻՆ ԻՄ ՍՐՏԻ ՄԵՋ ՔԱՂՑՐ ՀՅՈՒՐ Է ՑԱՆԿԱԼԻ: ՁՅՈՒՆ Է ԻՋԵԼ ԱՀԱ ՄԱԶԻՍ ՀԵՌՈՒ,ՕՏԱՐ ԱՓԵՐՈՒՄ, ԿԱՆԱՉՆԵՐՈՒՄ ԻՄ ՄԱՆԿՈՒԹՅԱՆ ՀԻՄԱ ՏՂԱՍ Է ԽԱՂՈՒՄ…
Narine: Друзья, они всегда друзья! Без них прожить ни дня нельзя! Без них мне не осилить бед... Без них не может быть побед! Друзья, они всегда друзья! В общении с ними жизнь моя! Я с ними не кривлю душой, А остаюсь самой собой! Друзья, они всегда друзья! Помогут, выручат меня! И в мирной жизни и в бою Я им доверю жизнь мою! Друзья, они всегда друзья! Мне с ними связь терять нельзя, Они мне дарят радость встреч, Их дружбу буду я беречь!
Narine: Գիշերներ կան այնպէ՜ս լույս որ՝ կարծես թէ Երկինքն ի վար կը կաթէ Արծաթէ Երգը հին Այն անծանօթ աշխարհին, Ուր կ՛ըսեն թէ աստուածները կը խորհին․․․ Գիշերներ կան այնպէ՜ս մութ որ՝ կարծես թէ Ծառերն ի վար կը կաթէ Արծաթէ Երգը հին Այն գեղեցիկ աշխարհին, Ուր հոգիներ հոգիներու կը փարին․․․։
Narine: Ծերանում ենք, Պարույր Սեվակ, Ծերանում ենք, սիրելիս... Հասակակից կանանց արդեն Մենք նայում ենք եղբոր պես, Նկատում ենք մատղաշներին, Որոնք մեզ չեն նկատում: Ամեն մի նոր ծանոթություն Չի ավարտվում էլ սիրով Կամ մի երգով անավարտ, Բայց պոռթկուն ու կրակված: Ծերանում ենք, Պարույր Սեվակ, Ծերանում ենք, սիրելիս... Մեր ապստամբ մազերը կամ Արդեն վաղուց մահով են պատժվել, Կամ իշխանաց իշխան սանրի Խեղճ հպատակն են դարձել: Մեր խռովկան մատները Դարձել են հեզ ու հլու, Իսկ դավադիր մեր ոտքերը' Ընտանեսեր, տնասեր... Ծերանում ենք, Պարույր Սեվակ, Ծերանում ենք, սիրելիս... Մեկ օր խմում, երկու օր արդեն Խումար ենք մենք ընկնում, Մեկ ժամ քայլում եվ երկու ժամ Խոսում դրա օգուտից կամ վնասից, Եվ ընդ որում խոսում այնպես լրջորեն, Ասես մի մեծ գյուտ ենք անում Կամ հերքում ենք մի մեծ գյուտ... Եվ հիվանդություն ու բուժվել բառերը Արդեն օրեցօր հոլովվում Ու խոնարհվում են ավելի շատ Եվ ընդ որում' Առավել քիչ դժգոհությամբ Կամ թե թաքուն պարծանքով: Ծերանում ենք, Պարույր Սեվակ, Ծերանում ենք, սիրելիս... Թափառելու ժամ չի մնում Չենք հասցնում ձանձրանալ, Քիչ ենք թախծում մենք անառիթ, Շատ ենք տխրում առիթով, Քիչ ենք կարդում, շատ ենք գրում, Շատ ենք խորհում ' քիչ քնում, Որովհետեվ անքնություն բառը Սոսինձ դարձել Եվ ուզում է մեր քրքրված ջղերն Իրար կպցնել... Ծերանուն ենք, Պարույր Սեվակ, Ծերանում ենք, սիրելիս... Սակայն կարծես, Դարձյալ խելքի չենք գալիս, Դեռ հիմա էլ զարմանում ենք, Դեռ կարող ենք .... զարմանալ, Անկարելի հաղթանակի ելք ենք ճարում Ինչ որ կերպ, Երբեմն էլի այս աշխարհն ենք Դեռ չափչփում Դոն Կի Խոտի ոտքեր կոչված Հին կարկինով ծայրամաշ, Բայց երբ մեկը խոր քնի մեջ Մեր երազն է կոխկրտում Առաջվա պես, առաջվա պես Վեր ենք ցատկում ճչալով... Ծերանում ենք, Պարույր Սեվակ, Ծերանում ենք, սիրելիս... (Ձկնիկի պատվերով)
dzukik: Narine գրում է: Ձկնիկի պատվերով shnorhakalutiun Naro jan
otar amaji champekic: ԱՆԿԵՂԾ ԱՍԱԾ Անկեղծ ասած՝ այս ամենից ես հոգնել եմ, Ես, սիրելի՛ս, որ քեզ սիրել եւ օգնել եմ. Ձեռք եմ պարզել, հույս եմ տվել, Վատըդ թողած՝ լավըդ թվել, Հավատացրել, հավատացել, Թե իմ առաջ դուռ ես բացել՝ Չտեսնըված, չեղած մի դուռ։ Սակայն ի՞նչ եմ ես ստացել Այդ ամենին ի տրիտուր։ Անկեղծ ասած՝ ոչինչ չկա, եւ ոչ էլ կար։ Անկեղծ ասած՝ դու բնավ էլ ա՛յն չես եղել, Ա՛յն չես եղել, ինչ որ ես եմ կարծել երկար։ Ո՞ւր ես, ասա՛, դու ինձ մղել։ Ճիշտ ճամփից ես միայն շեղել։ Սուտ խոստումով կապել ես ինձ, Մանկան նման խաբել ես ինձ, Ու չես տվել ոչի՜նչ, ոչի՜նչ։ Իսկ այն, ինչ որ ինձ ես տվել, Արժանի չէր ո՛չ քեզ, ո՛չ ինձ։ Անկեղծ ասած՝ քո տվածից ես հոգնել եմ։ Ինքդ գիտես՝ որքան ձգտել ու տքնել եմ, Որ դու... որ դու նման լինես իմ երազին։ Իսկ դու գիտե՞ս՝ ի՛նչ դուրս եկավ. «Տղան հասավ իր մուրազին, Դուք էլ հասնեք ձեր մուրազին»։ Հեքիաթն, այո, միտքըս ընկավ... Դու՝ հեքիաթում հրաշք աղջիկ. Այնինչ կյանքում՝ ինչ-որ... չղջիկ, Որ ոչ թռչուն, ոչ էլ մուկ է... Անկեղծ ասած՝ զուր էր ամբողջ այս աղմուկը։ Անկեղծ ասած՝ նեղանում ես, թե լրջանում, Մե՜կ է հիմա։ Էլ չեմ գցի ինձ սար ու ձոր, Անկեղծ կասեմ՝ հեքիաթն ինչով է վերջանում, ՑաՀիմարաբար սպասողին... Անկեղծ ասած՝ հեքիաթներից ես հոգնել եմ... ծ է ընկնում երեք խնձոր- Մեկ՝ ասողին, Մեկ՝ լսողին, Մեկ էլ... ինձ պես գիշեր ու զօր-------------------------------------------------------------------------------- Im shaat sireli ev ankrkneli--Parujr Sevak
otar amaji champekic: ԱՊՐԵԼ Ապրե՜լ, ապրե՜լ, այնպե՛ս ապրել, Որ սուրբ հողըդ երբեք չզգա քո ավելորդ ծանրությունը: Ապրե՜լ, ապրե՜լ, այնպե՛ս ապրել, Որ դու ինքդ էլ երբեք չզգաս քո սեփական մանրությունը: ՈՒ թե հանկարծ անպետքություն քեզ համարես, թե ինքըդ քեզ արհամարհես ու համառես, քեզ հետ վիճի՛, քեզ չզիջի՛, համբերատար քեզ հետ խոսի՜, հակառակո՛ւմ քեզ համոզի ինքը... հզոր Հանրությունը... Ապրե՜լ, ապրե՜լ, այնպե՛ս ապրել, Որ ուրիշի խինդով խնդաս, Որ ուրիշի ցնծությունով Ինքդ էլ ցնծաս, ինքդ էլ թնդաս: Լինես, մնաս ամենքի հետ, Նրանց կամքին հպատակվես, «Ես»-ըդ խառնես մեծ «մենք»-ի հետ, Նրանց ցավով լուռ տապակվես: Տրվես նրանց լույսի նման Եվ չխաբես՝ հույսի նման: Արշալույսի նման բացվես նրա՛նց համար, Վերջալույսի նման բացվես նրա՛նց համար: Թե լաց լինես՝ նրանց համար, Թե բաց լինես՝ նրանց համար: Եվ հա՜ց լինես նրանց համար՝ հոգևոր հա՛ց, Քեզ նրանցով կյանքում զինես Եվ նրանցով կյանքում լինես ոգևորվա՜ծ: Եվ նրանցով կյանքում լինես թույլ կամ ուժեղ, Եվ նրանցով կյանքում լինես բույլ կամ մժեղ: Թշվառ՝ ինչպես անապաստան, Հարուստ՝ ինչպես լայն տափաստան... Ապրե՜լ, ապրե՜լ, ապրել այնպե՛ս , Որ նրանց հետ մթնես - ամպես, Եվ նրանց հետ շանթարձակվես. Մեկտեղ հանկարծ ընդարձակվես, Մեկտեղ դառնաս գունդուկծիկ. Մեկտե՜ղ բացվես, մեկտե՜ղ փակվես՝ Ինչպես նամակ և կամ բացիկ... Ապրե՜լ, ապրե՜լ, ապրել մեկտե՛ղ, ԿյաՑանքդ՝ ցանքին, Եվ ենթարկվել նրանց կամքին, Նրանց կամքն էլ քեզ ենթարկել,- Դառնալ և՛ շանթ, և՛ շանթարգելնքդ խառնել նրանց կյանքին, Տառապանքդ՝ տառապանքին, Ջանքդ՝ ջանքին, P.Sevak
Narine: Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ, Ես ետ մնալուց շատ եմ վախենում: Հուշերից որքան հեռու եմ կենում, Մեկ է, կապում են թևերս նրանք: Ակնթարթի մեջ դու կուլ ես տալիս Այնպիսի մի նոր հավիտենություն, Որ խոսքս հազիվ հասած բերանիս, Դառնում է արդեն խորին հնություն: Դուրս հանիր ինձ այս մթին կիրճերից, Որ քեզ հասկանամ և ինձ ճանաչեմ: Փրկիր ինձ այս խուլ ախ ու ճիչերից, Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ: Տուր ինձ քո ոգին, որ ես շառաչեմ, Որ ես դադարեմ հանդարտ հոսելուց, Ինձնից խոսելուց քեզնից չամաչեմ, Ինձնից չամաչեմ քեզնից խոսելուց: Տուր ինձ քո ոգին, քո միտքը ներհուն, Առ ինձ հանճարեղ քո տարերքի մեջ, Որ չմոլորվեմ քո ոլորտներում Եվ իմ հոգու բարդ տիեզերքի մեջ: Պարզեցրու, զտիր խոհերն իմ խառնակ, Առ քո թևերին, տար ինձ, ժամանակ:
otar amaji champekic: Bravooooooo hexinake ov e Nar?
Narine: Hamo Sahyan Otar jan.
otar amaji champekic: http://www.youtube.com/watch?v=DvY2EX7qv8o&feature=related
otar amaji champekic: http://www.youtube.com/watch?v=IOXL4Tc9E_0&feature=related
otar amaji champekic: ВДАЛИ ОТ АРМЕНИИ Язык любви один и тот же всюду. Не знаешь ты армянского, и все ж, Когда тебе я по-армянски буду Шептать "люблю", невольно ты поймешь. Но эта боль, что мне дана судьбою, Не гаснущая в яви и во сне... Ведь столько дней, как я брожу с тобою, Но грустно мне и одиноко мне. Армении не видно здесь, не слышно... Как далека нагорий тишина! Когда шумит вокруг твой город пышный, Во мне безмолвстует моя страна. И Арарат...Он лишь горой библейской Вам чудиться, заоблачный, а нам Он скорбь и радость в беззакатном блеске, Надгробье, колыбель, бессмертный храм... Поймешь ли боль веокв, тебе чужую! А мы живем, ее в крови храня. Пусть на твоем наречье расскажу я Про эту боль - ты не поймешь меня...
dzukik: mi qich ekeq zvarchananq Цифровые стихи (читать вслух, с выражением) kardaceq ruseren Пушкин 17 30 48 140 10 01 126 138 140 3 501 Маяковский 2 46 38 1 116 14 20! 15 14 21 14 0 17 Есенин 14 126 14 132 17 43. 16 42... 511 704 83. 170! 16 39 514 700 142 612 349 17 114 02 Веселые: 2 15 42 42 15 37 08 5 20 20 20! 7 14 105 2 00 13 37 08 5 20 20 20 ! Грустные: 511 16 5 20 337 712 19 2247 Частушки: 117 117 19 9 5! 117 117 48 35
Narine: Uzum ei pordzel kardal, en el angleren tvere xarneci rusereni het, ban chstacvec, nervaynaca, exav anharmarutyun. Inch ases chen hnari es mardik.
otar amaji champekic: dzukik գրում է: (читать вслух, с выражением) kardaceq ruseren Shat huzich er u bovandakalic
dzukik: kataki hamar , karelia angir anel u vecherinkaneri jamanak artasanel, mnuma jamank gtnem hahahahaha
otar amaji champekic: Կանչ Ու ես ասում եմ._ կանգնիր, առավոґտ Ես էլ եմ գալիս, Այնպես է թվում, թե հեռու հեռվից Ինձ ձայն են տալիս: Ու ես չգիտեմ, դա անլսելի Զնգյո՞ւն է քարի Շշո՞ւկը հողի, թե՞ սոսափյունը Սոսյաց անտառի: Ու ես չգիտեմ, անդունդում կորած Գե՞տն է տվայտող, թե՞ հին խաչքարից ինձ ձայն է տալիս Մամռոտած մի տող: Լռությո՞ւնն է դա ճգնակեցությամբ Ապրող անձավի, թեґ կաթիլ-կաթիլ մորմոքն է քամվում Հնամյա ցավի: Գուցե լեռներում վարգում է մի որբ, Տխուր հովատակ Եվ կապույտի մեջ փշրվում է խուլ Վրնջոցը տաք: Կամ գուցե, գուցե դա դարեր առաջ Ինձանից զատված Իմ իսկ ղողանջն է, որ ետ է դառնում Մաքուր ու զտված: Այդ կանչերի մեջ մի կորած, հեռու Աշխարհ է լալիս: Ու ես ասում եմ._ կանգնիր, արավոґտ, Ես էլ եմ գալիս: Vahagn Davtjan
otar amaji champekic: Ժամն է արդեն, սիրելիս, եկ բաժանվենք մենք անձայն, Ամեն մեկս մեր բախտին ու կորստին մեր հլու... Ամառային խելահեղ այն ամպրոպները անցան, Սիրտս խաղաղ է հիմա և ուժ ունի ներելու: Աշնան հավքերը չվել, կարկաչել են երկնքով, Եվ հոգնաբեկ ծառերից քամին տերև է տանում, Համբուրելով է տանում ու տանում է քնքշանքով Ու տանում է նա այնպես, ասես շնորհ է անում: Այս կարոտի ցավի հետ ես մտերիմ եմ վաղուց, Ծանոթ ու լավ եմ ծանոթ, աշնան քամու արածին... Ինչ տխո՛ւր է, երբ բարակ, անգույն անձրև է մաղում, Երբ խանդի շանթը չկա, ու ներում են սիրածին... Vahagn Davtjan
otar amaji champekic: 9. ՎԵՐՋԱԼՈԻՅՍԻՆ Բարակ ամպերը մաղում են ոսկի, Ջրերը անուշ հեքիաթ են ասում. Կարոտ է սիրտըս մտերիմ խոսքի, Հոգնատանջ հոգիս բախտ է երազում... Լռին դաշտերի հանգիստը խոսուն Մի հեզ տխրության լույս է ըստվերում. Խաղաղ ջրերի վճիտ ալմասում Դողում է ոսկե ամպերի հեռուն։ Եվ իմ սրտի մեջ, այն խավարում էլ, Մի քաղցր վիշտ է մեղմաբար խոսում. Մեկը այնտեղ իր հեռուն է վառել, Որպես երկինքը ջրի ալմասում։ Քո քաղցր վիշտը, սիրտ իմ մենավոր, Քո վիշտն է փռված անհուն աշխարհում, Քո սերն է վառված, և՛ պայծառ, և՛ խոր, Քո խենթ կարոտն է ամեն տեղ լռում... V.Terjan
dzukik: Shat lavn er Otar jan
otar amaji champekic: ԱՆՏԱՌՈՒՄ Անտառում ամպի ծվեններ կային, Կապույտ մշուշներ կային անտառում. Օրոր էր ասում աշունն անտառին. Բայց դեռ անտառի քունը չէր տանում Շշուկներ կային անտառում այնքա՜ն Եվ խոնավ-խոնավ բուրմունքներ կային.... Իրար փաթաթված ստվեր ու կածան, Ու հետքե՜ր, հետքե՜ր, հետքե՜ր մարդկային Եղյամն էր սնկի գլուխն արծաթում, Մրսում էր կարծես վայրի նշենին, Հանգստանում էր հողմը բացատում՝ Ականջն ամպրոպի ազդանշանին Եղնիկի հորթը, մամուռը դնչին, Թռչում էր իր մոր բառաչի վրա, Եվ որսկանը թաց խոտերի միջին Կորած հետքերն էր որոնում նրա Փայտահատը հին երգն էր կրկնում Եվ տաք սղոցն իր յուղում էր կրկին, Թեղին անտարբեր ականջ էր դնում Տապալված կաղնու խուլ հառաչանքին Անտառապահի տնակի առաջ Խարույկն իր խաղաղ ծուխն էր ծածանում, Եվ խարույկի մոտ եղևնին կանաչ Սոճու հետ սիրով զրույց էր անում... Անտառում խորին խորհուրդներ կային Եվ արձագանքներ կային անտառում, Օրոր էր ասում աշունն անտառին, Սակայն անտառի քունը չէր տանում
otar amaji champekic: Ես սիրում եմ քո մեղավոր աչքերը խոր, Գիշերի պես խորհրդավոր. Քո մեղավոր, խորհրդավոր աչքերը մութ, Որպես թովիչ իրիկնամուտ
otar amaji champekic: Լույսն էր մեռնում, օրը մթնում. Մութը տնից տուն էր մտնում. Ես տեսա քեզ իմ ճամփի մոտ, Իմ մտերի՛մ, իմ անծանո՛թ։ Աղբյուրն անուշ հեքիաթի պես Իր լույս երգով ժպտում էր մեզ. Դու մոտեցար մեղմ, համրաքայլ, Որպես քնքուշ իրիկվա փայլ։ Անակնկալ բախտի նըման, Հայտնվեցիր պայծառ-անձայն. Անջատվեցինք համր ու հանդարտ, Կյանքի ճամփին մի ակնթա՜րթ...
dzukik: eeeexxxxxx
otar amaji champekic: «ՊԱՏԳԱՄ ՈՐԴՈՒՍ» Լսի՜ր, որդի՜ս, պատգամ որպես Սիրող քո մոր խոսքը սրտանց, Այս օրվանից հանձնում եմ քեզ Հայոց լեզուն հազարագանձ: Կտրել է նա, հանց աստղալույս, Երկինքները ժամանակի, Շառաչել է խռովահույզ Սլացքի հետ Հայկյան նետի Ու Մեսրոպի սուրբ հանճարով Դարձել է գիր ու մագաղաթ, Դարձել է հու՜յս, դարձել դրո՜շ, Պահել երթը մեր անաղարտ... Նրանով է մրմնջացել Հայ պանդուխտը վերքն իր սրտի, Նրանով է որոտացել Կռվի երգն իմ ժողովրդի: Նրանով է մայրս ջահել Ինձ օրօրոց դրել մի օր Հիմա եկել, քե՜զ է հասել Նրա կարկաչը դարավոր... Բաց շուրթերդ, խոսի՜ր, անգի՜ն Ժիր դայլայլիր իմ սիրասուն Թող մանկանա քո շուրթերին Մեր ալեհեր հայոց լեզուն: Պահիր նրան բարձր ու վճիտ, Արարատի սուրբ ձյունի պես, Պահի’ր նրան սրտիդ մոտիկ, Քո պապերի աճյունի պես: Ու ոսոխի զակիցը սուր Դու պաշտպանիր կիծքով նրան Ինչպես մորդ կպաշտպանես, Թե սուր քաշեն մորդ վրա: Ու տես, որդի’ս, ուր էլ լինես, Այս լուսնի տակ ո՜ւր էլ գնաս Թե մորդ անգամ մտքից հանես, Քո մայր լեզուն չմոռանաս ՍԻԼՎԱ ԿԱՊՈՒՏԻԿՅԱՆ
dzukik: vay , chgitem inchu pshaqaxveci
otar amaji champekic: Dzuko jan
otar amaji champekic: ՄԱՅՐԻԿԻՍ Հայրենիքես հեռացել եմ, Խեղճ պանդուխտ եմ , տուն չունիմ, Ազիզ մորես բաժանվել եմ, Տըխուր-տըրտում, քուն չունիմ: Սարեն կուգաք, նախշուն հավքե՛ր, Ա՜խ, իմ մորս տեսել չե՞ք. Ծովեն կուգաք, մարմանդ հովե՜ր, Ախըր բարև բերել չե՞ք: Հավք ու հովեր եկան կըշտիս, Անձեն դիպան ու անցան. Պապակ-սրտիս, փափագ-սրտիս Անխոս դիպան ու անցա՜ն: Ա՜խ, քո տեսքին, անուշ լեզվին Կարոտցել եմ, մայրի՛կ ջան. Երնե՜կ, երնե՜կ, երազ լինիմ, Թըռնիմ մոտըդ, մայրի՜կ ջան: Երբ քունըդ գա, լուռ գիշերով Հոգիդ գըրկեմ, համբույր տամ. Սըրտիդ կըպնիմ վառ կարոտով, Լա՛մ ու խընդա՛մ, մայրի՜կ ջան... ԱՎԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿՅԱՆ
otar amaji champekic: ԵՂԻՇԵ ՉԱՐԵՆՑ «ԵՍ ԻՄ ԱՆՈՒՇ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ...» Ես իմ անուշ Հայաստանի արևահամ բառն եմ սիրում, Մեր հին սազի ողբանվագ, լացակումած լարն եմ սիրում, Արնանման ծաղիկների ու վարդերի բույրը վառման, Ու Նաիրյան աղջիկների հեզաճկուն պա՛րն եմ սիրում։ Սիրում եմ մեր երկինքը մուգ, ջրերը ջինջ, լիճը լուսե, Արևն ամռան ու ձմեռվա վիշապաձայն բուքը վսեմ, Մթում կորած խրճիթների անհյուրընկալ պատերը սև Ու հնամյա քաղաքների հազարամյա քա՛րն եմ սիրում։ Ուր է՛լ լինեմ - չե՛մ մոռանա ես ողբաձայն երգերը մեր, Չե՜մ մոռանա աղոթք դարձած երկաթագիր գրքերը մեր, Ինչքան էլ սո՜ւր սիրտս խոցեն արյունաքամ վերքերը մեր - Էլի՛ ես որբ ու արնավառ իմ Հայաստան - յա՛րն եմ սիրում։ Իմ կարոտած սրտի համար ո՛չ մի ուրիշ հեքիաթ չկա Նարեկացու, Քուչակի պես լուսապսակ ճակատ չկա Աշխա՛րհ անցի՛ր, Արարատի նման ճերմակ գագաթ չկա Ինչպես անհաս փառքի ճամփա՝ ես իմ Մասիս սա՛րն եմ սիրում։
DIAMOND: ...Inch es uzum,vor toxnem? qo albomum hishatak siro hrdeh potorkali? uraxutyun? te` tanjanq? du xndrum es...bayc voric? sirts liqn e boloric... H. Tumanyan
dzukik: Brilli es gitem e, vor du grum es, miqanis@ texadri eli,
DIAMOND: dzukik jan urish tex chases,im grats@ mankamsuri erexeqn el kgren
dzukik: Hesa joxov kanem kdnem nisti, ber shutara
otar amaji champekic: Նաիրյան դալար բարդի Նազում ես ու շորորում զմրուխտե քո շորերում, Շուք արած ճամփի վրա մանկության կանաչ արտի, Քո կանչը զնգում է զիլ իմ սրտի խոր ձորերում, Իմ հեռու, հեռու, հեռու Նաիրյան դալար բարդի: Ախ, ասես խարույկ լինես` բռնկված կանաչ բոցով, Ես հեռվից քեզ եմ գգվում կարոտով կրակ սրտի. Լցնում ես դաշտերն ամեն հարազատ քո խշշոցով, Իմ հեռու, հեռու, հեռու Նաիրյան դալար բարդի: Իմ արտույտ-մանուկն ահա խաղում է քո շվաքում, Քո փառքին երգ է շրշում շրթերով կոկոն վարդի, Զով արա նրա կյանքին, հոր նման գգվիր անքուն, Իմ հեռու, հեռու, հեռու Նաիրյան դալար բարդի: Ես երգիչ հրի, սրի, շահ չունեմ քո սիրուց զատ, Քեզ նման կանաչ կյանքով քեզ համար ելած մարտի, Կմեռնեմ, միայն թե դու դարերում ազատ խշշաս, Իմ հեռու, հեռու, հեռու Նաիրյան դալար բարդի: Համո Սահյան
otar amaji champekic: ԴՈՒ ԱՍԱՑԻՐ - ՉԵՄ ՀԱՎԱՏՈՒՄ Դու ասացիր՝ չեմ հավատում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս, Ծանոթ է քեզ ամեն երդում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս։ Ես իմ սիրտն եմ փռել ճամփիդ, որ հեշտ քայլես դու կյանքում, Դու ապառաժ քար ես կարծում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս։ Դուրս եմ գալիս քեզ փնտրելու, բայց նախատում ես դու ինձ, Թե քեզանից էի փախչում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս։ Նվեր տված գրքի նման բաց է հոգիս քո առաջ, Նայում ես լոկ և չես կարդում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս։ ՆԱԻՐԻ ԶԱՐՅԱՆ
otar amaji champekic: ՔԵԶ ՀԱՄԱՐ, ՀԱՅԱՍՏԱՆ Քո գարունները կբացվեն նորից, Քո լավ օրերը ետ կգան նորից, Ձմռանից հետո, դժոխքից հետո, Կվերընձյուղվի կենաց ծառը քո - Քեզ համար, Հայաստան: Գալիք օրերդ նորից կերգեն, Զավակներդ ամուր տուն կկառուցեն, Սարսապից հետո ու վախից հետո, Աստված կբուժի լլկված հողը քո - Քեզ համար, Հայաստան Ամբողջ աշխարհը ոտքի է ելել, Ամբողջ աշխարհը քեզ հետ է հիմա, Եվ քեզ համար է, մոռացված իմ ազգ, Արար աշխարհը իր սիրտը բացել, Ու քեզ է մեկնել ձեռքերը ահա: Եթե քո բախտն ես անգամ անիծում, Քո աչքերի մեջ, Հայաստան երկիր, Հույսի մի շող եմ ես ուզում տեսնել, Ուզում եմ տեսնել, ցանկություն, ձգտում, Ճակատագիրդ ձեռքդ առնելու, Ճակատագիրդ ամուր պահելու............. ՇԱՐԼ ԱԶՆԱՎՈՒՐ
otar amaji champekic: Երբ օրոցում աչքս բացի՝ Մասիս սարերն հեռվում տեսա, Գերված տեսա ու ես լացի, Հայոց ցավերն հեռվում տեսա, Ա՜խ, ես մանկուց երազեցի սուրալ ազատ Մասիսն ի վե՜ր, Հովտում այրվող սիրտս բացի, բայց հով սարե՜րն հեռվում տեսա: Ա՜խ, ասացին ճամփա չըկա քարերն ի վեր, ի վեր Մասիս, Կընկնի վիհերն ով բարձրանա սարերն ի վեր, ի վեր Մասիս, Մենակ դու չես սիրտ իմ կարոտ, աչքդ հառել Մասիսն ի վեր, Ժողովուրդս է ձգտել հավերժ դարերն ի վեր, ի վեր Մասիս: Միթե՞ իրավ անհաս ես դու, ա՜խ, իմ երազ Մասիսն ի վեր, Միթե՞ մի օր չեմ հասնելու աստեղնահաս Մասիսն ի վեր, Նախահայրս է սանդուխք դրել աստղերն ի վե՜ր, ի վեր Մասիս, Ա՜խ, միթե՞ չեմ համբուրվելու իմ աստղի հետ Մաիսն ի վեր: Ս՜խ, չէ՛, նա է հույսիս ճամփան՝ քարերն ի վե՛ր, ի վեր Մասիս, Թո՛ղ ամպ ու շանթ գլխիս ոռնան սարերն ի վեր, ի վեր Մասիս, Կըտանեմ սիրտս վիրավոր որպես դրոշ Մասիսն ի վեր, Թէկուզ մահով կը բարձրանամ դարե՜րն ի վեր, ի վեր Մասիս: ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՇԻՐԱԶ
otar amaji champekic: Մանուշակներ ոտքերիս ու շուշաններ ձեռքերիս, Ու վարդերը այտերիս, ու գարունը կրծքիս տակ, Ու երկինքը հոգուս մեջ, ու արևը աչքերիս, Ու աղբյուրները լեզվիս՝ սարից իջա ես քաղաք, Ու քայլեցի խայտալով ու շաղ տալով մայթերին Մանուշակներ ու վարդեր ու շուշաններ ձյունաթույր, Ու մարդիկ ինձ տեսնելով՝ իրենց հոգնած աչքերին Տեսան ուրիշ մի աշխարհ, գարուն տեսան նորաբույր, Ի՜նչ թարմություն,ասացին, ի՜նչ թարմություն, ու բացին Լուսամուտներն իմ առջև, ու ես իմ սիրտը բացել՝ Անցնում էի երգելով ու շաղ տալով մայթերին Մանուշակներ ու վարդեր ու հասմիկներ հոգեթով, Կարծես մի ողջ բնություն մի պատանի էր դարձել, Քաղաք իջել լեռներից՝ կանցներ զմրուխտ հեքիաթով Երկրե-երկիր շաղ տալով կակաչներն իր ձեռքերի, Մեր երգերի լուսաբացն ու գարունը լեռների։ ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՇԻՐԱԶ
otar amaji champekic: ՄԻ՞ԹԵ ՎԵՐՋԻՆ ՊՈԵՏՆ ԵՄ ԵՍ Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես, Վերջին երգիչն իմ երկրի Մա՞հն է արդյոք, թե նի՞նջը քեզ Պատել, պայծա՛ռ Նաիրի։ Վտարանդի, երկրում աղոտ, Լուսե՜ղ, քեզ եմ երազում, Եվ հնչում է, որպես աղոթք Արքայական քո լեզուն։ Հնչում է միշտ խոր ու պայծառ, Եվ խոցում է, եւ այրում Արդյոք բոցե վարդե՞րդ են վառ, Թե՞ վերքերն իմ հրահրուն։ Ահով ահա կանչում եմ քեզ Ցոլա, ցնորք Նաիրի՛- Մի՞թե վերջին պոետն եմ ես, Վերջին երգիչն իմ երկրի
otar amaji champekic: ՏԽՐՈՒԹՅՈՒՆ Սահուն քայլերով, աննշմար, որպես քնքուշ մութի թեւ, Մի ըստվեր անցավ ծաղիկ ու կանաչ մեղմիվ շոյելով Իրիկնաժամին, թփերն օրորող հովի պես թեթեւ Մի ուրու անցավ, մի գունատ աղջիկ ճերմակ շորերով Արձակ դաշտերի ամայության մեջ նա մեղմ շշնջաց, Կարծես թե սիրո քնքուշ խոսք ասաց նիրհող դաշտերին- Ծաղիկների մեջ այդ անուրջ կույսի շշուկը մնաց, Եվ ծաղիկները այդ սուրբ շշուկով իմ սիրտը լցրին
Angell: Հարց Անզոր ճիչը կոկորդումս հասունանում, Ու պատռում է երազներիս պատյանը նուրբ, Նրա մասին մտածելն իսկ՝ մեղք է թվում, Նա մաքուր էր, անբասիր էր, գուցեև՝ սուրբ... Զգացածիս գույնն ու համը կհասկանա Լոկ միայն նա, ով կկարդա հոգիս մի օր, Ա՛խ, ո՞վ է նա... հրեշտա՞կ է, թե՞ սատանա, Մինչ ե՞րբ պիտի փնտրեմ նրան մտամոլոր...
Angell: Չեմ կարողանում Չեմ կարողանում ժպիտս զսպել, Երբ քո մասին եմ հանկարծ մտածում, Չեմ կարողանում աչքերս փակել, Ու քեզ չտեսնել աչքերիս առաջ, Չեմ կարողանում ինքս ինձ խաբել, Կամ էլ համոզել, թե չեմ սիրում քեզ, Չեմ կարողանում գլուխս փափուկ բարձին դնելիս Չպատկերացնել, թե դա գիրկն է քո, Չեմ կարողանում իմ կյանքում հիմա, կամ ապագայում Բացի քեզանից, տեսնել ուրիշին, Չեմ կարողանում քո ներկայության պայծառ լույսի հետ Չհամեմատել իմ մենակության խավարը տաղտուկ, Եվ չտառապել Չեմ կարողանում... Չեմ կարողանում ապրել առանց ՍԵՐ:
Angell: Ինչու՞ ես ժպտում, Երբ լացել է պետք, Ինչու՞ ես լալիս, Երբ խնդալ է պետք: Ինչու՞ քո հոգու այդ բարկ արևից Գորշ մթություն է տարածվում միայն Ու տաքացնելու փոխարեն Ավա՜ղ, մրսեցնում մարդկանց... Ինչու՞ ես ապրում, Երբ մեռնել է պետք, Եւ կամ տառապում, Երբ պետք է սիրել... Հանի՛ր քո միջից Ոգին այդ թշվառ Ինքնակործանման, Ու տուր խոզերին... Գտի՛ր քեզ, ո՛վ մարդ, Գտիր, ու երբեք Էլ մի կորցրու, Եղիր ու մնա Դու՝ ՄԱՐԴ – ԲԱՆԱԿԱՆ ..
Angell: Նա թախիծ նվիրեց ու թախծեց, Նա սիրեց ու երբեմն սիրվեց, Նրա սիրտը երբեմն բացվեց, Նրա սիրտը երբեմն բոցվեց: Նա ապրեց, ու խռովքն իր կյանքի Բաժանեց, նվիրեց ամենքին, Իսկ վերջում, երբ չկար էլ ոչինչ՝ Նա այրվեց, մոխրացավ... մոռացվեց...
dzukik: aprek axjikner, shat gexecik ein
Narine: Lavn en votanavornere Angell. Et karoxa nikica, Angelnere romantik en shat?
Angell: Tarajam es indz hyur ekel menakutyun, Es qez him aerazelu mitq el chunem , Axorjakov indz es tcamum menakutyun, Isk es him ahogov gites urishinn em : Du asum es Janachum es ayd urishin, Isk es aratc qo katakic Tcitcaxum em , _Axr, inchpes Janachecir menkutyun? Erb es nran avorpes nyutex hima chunem : Du akama harcnum es` apa inchpes? Es asum em`tesa nran erazums : Du zarmacatc heranum es menakutyun , Isk es menak erazum em ...
dzukik: lavn er Angell , isk hexinakn ove?
Angell: mersi dzukik jan hexinak@ ays angam es em ... es shat em sirum stexcagorcel
Narine: Angell mi qani tox lav chaskaca, bayc mitqe lavna, apres.
полная версия страницы