Форум » » Սիրված անեկդոտներ » Ответить
Սիրված անեկդոտներ
tiko11: ANEKDOTNER
Narine: Մի Եհովայի վկա կին նստում է տաքսի: Քանի որ նա բավականին գրավիչ ու գեղեցիկ էր վարորդը չի դիմանում և ճանապարհի կեսին ձեռքը դնում է նրա ծնկին: -Սաղմոս համար 319,-ասում է կինը: Վարորդը չհասկանալով, թե կինն ինչ է ասում ձեռք է ետ է քաշում: Երկրորդ անգամ է փորձում է և ստանում է նույն պատասխանը: Կնոջը տուն է հասցնում և վերադառնում տուն: Տուն հասնելով բացում է Ավետարանը և կարդում է 319-րդ սաղմոսը .”Ճիշտ ուղու վրա ես, որդյա՛կ”:
dzukik: Narine գրում է: Սաղմոս համար 319
MAGNOLIA: Narine пишет: Ճիշտ ուղու վրա ես, որդյա՛կ”: meraaaaa Narin
LILIA: Narine գրում է: .”Ճիշտ ուղու վրա ես, որդյա՛կ”: CHER KARUM SHUT KARDAR?
Narine: Жена спрашивает мужа: - Дорогой, я похожа на идеальную женщину? - Ну что ты, дорогая, ты нечто большее. - Да? И на сколько? - Килограмм на 50.
Narine: Жена вертящаяся перед зеркалом мужу: Милый что тебе больше во мне нравиться мое красивое лицо или шикарное тело? Муж: Твое чувство юмора.
LILIA: Narine գրում է: - Килограмм на 50.
Hyur: Մի մարդ գնում է հրապարակ ու սկսում է գոռալ. — Մեր Ազգային Ժողովի կեսը է՛շ են, է՜շ։ Ոստիկանները իրան բռնում են ու հինգ տարի հինգ օրով բանտ նստացնում։ Հինգ օրը՝ հասարակական կարգը խախտելու համար, հինգ տարի էլ՝ պետական գաղտնիքը բացելու համար ինքնաթիռի տակի մասը չկա, ուղևորները ով որտեղից կարա կախվել ա, Օդաչուն ասում ա. - Ժողովուրդ, սենց չի լինի, շատ ծանր ենք, մեկը պետք է զոհաբերի իրեն: ձեն չկա, նորից ա ասում. - ժողովուրդ ինքնաթիռը չի դիմանում ծանրությանը, մեկը պիտի գցվի: Հայը տխուր նայում ա շորջը. - Լավ ես կգցվեմ: Ու բոլորը ծափ են տալիս Ազգային ժողովում մեկը մյուսին միջանցքում տեսնում ա,ասում ա էս քո քունն էլ չի տանում
dzukik: Hyur գրում է: էս քո քունն էլ չի տանում Hyur գրում է: Ու բոլորը ծափ են տալիս :))))))))))))))))
Narine: Մահը գալիս է մի պառավի ետևից, սա փախչում է: Ողջ քաղաքով ստիպում է իրեն հետապնդել, և տեսնում է մի տեղ մանկապարտեզ: Մտնում է, և մանուկ ձևանում: Ճաշի ժամն է լինում: Մահը մոտենում և գլուխը շոյելով հարցնում է. -Բալիկ ջան ի՞նչ ես անում: -Ծասիկ եմ ուտում: -Դե կեր, գնանք բաբայ անենք:
Narine: Աբարանցին էշին գրկած ծանր-ծանր գնումա, հարցնում են ինչի չես նստում վրեն քեզ տանի, ասումա այ ձեր ցավը տանեմ, էշը ինչ գիտի ես ուր եմ գնում.
Narine: Մի մարդ մեռնելու օրերին տղաներին կանչումա մի հատ փայտա տալիս մեկին, ասումա կոտրի, սա չի կարողանում, կանչումա ախպորը, միասին կոտրում են, ասումա, այ որ միասին լինեք, ամեն դժվարություն կհաղթահարեք: Անցնում են տարիներ, էս ախպերներից մեկի մեռնելու ժամանակնա գալիս, կանչումա իր տղերքին, փայտը տալիսա մեկին, թե կոտրի, էս հեշտությամբ կոտրումա, հերն ասումա .«Դե արի ու սրանց բան սովորեցրա»:
Narine: - Մամա, մամա, արի պապային հասի, ուզումա բալկոնից թռնի... - Բալիկ ջան, էտ հիմարին ասա, որ ես իրեն թեվեր չեմ դրել, այլ պոզեր...
LILIA: Narine գրում է: - Բալիկ ջան, էտ հիմարին ասա, որ ես իրեն թեվեր չեմ դրել, այլ պոզեր...
Narine: Стоит армянин перед памятником Пушкину и плачет. -Вах, дорогой ты мой знаменитый соотечественник! На кого ты нас покинул? Зачем ушел? Подходит мужик к нему и говорит: -Слушай, какой соотечественник? Это же великий русский поэт А.С. Пушкин! -Какой великий, русский? Не видишь, что ли, написано: "Газон Засеян!":
LILIA: Narine գրում է: Засеян NOR JOGIM
Narine: Abarancin eshi vra nstac gnuma, mek el enknuma eshi votkeri mot, kangnuma asuma. ,,Jhisht en asum eli, vor ptuxe caric heru chi enknum,,. Mi hayastanci parskahay mardu harcnuma ape cigaret unes? parskahaye patasxanuma " herr chunem". Hayastancin el asuma . ''Vay, oxormi horet, mi hat cigaret ktas?
Narine: Окозались в пустыне армянин, грузин и азербайджанец. Кушать нечего. Решили разделится и поискать пищи. А как найдут опять обратно. Ну вот каждый пошел по одной стороне. Уже ночь грузин возвращяется и видит армянин хоровац(шашлик) сделал, а азербайджанца еще нет. Ну грузин решил, что лучше он с армянином будет есть и ему болше достанется. Подошел к армянину взял кусок и разжевывая говорит. -Брат! Мне этот азербайджанец так нэ нравится. Армянин отвечает. -Е! Не нравится не ешь!
Narine: Meke gnuma bjhshki mot, asuma bjhishk jan, ogni, jans kora galis. Asuma' ashxatum es? Asuma che. Ba sovorum es? Asuma' che. Asuma' de parap mard es, ko hamar kori eli...
Hyur: Մեկը պատուհանից նայում ա, տենսնում ա մի հատ պուճուր մարդ քայլում ա բակով… Տենց հերթով հարկերով իջնելով նայում ա, էդ մարդն էլ գնալով մեծանում ա… Վերջապես հասնում ա առաջին հարկ ու մոտենում էդ մարդուն… դիմում է. -Բարև ախպերս… -Բարև ձեզ, մենք ծանո՞թ ենք… -Արա հո դու գի՞ժ չես, ոնց ծանոթ չենք, փոքր ժամանակից աչքիս առաջ ես մեծացել Վրացին մտնում ա ռուսական ռեստորան ու մատուցողին հարցնում ա. — Պրինեսիտե մնե, պոժալուստա սպիսոկ բլուձեյ։ – Վի իմեյեծե վիդու մենյու՞ — Ծեբյու տոժե, նո պօ պօյժե Մեկը գնում է ընկերոջ տուն, զանգը տալիս է, մի հատ շուն է բացում դուռը. գոգնոցը կապած, ձեռքերը խմորոտ, մի խոսքով, տնավարի շուն: Էս շունը ասում է -Ընկեր, կարողա Գագոյին ես ուզում? Էս խեղճ մարդը ուշաթափվում ընկնում է: Մի քանի րոպեից ուշքի է գալիս, շունը ասում է. -Ընկեր, վախեցար? -Ըհը -Տո, այ տնաշեն, ես էլ չհաչացի, որ չվախենաս մի մարդ քայլումա փողոցով, տեսնումա նոր խանութա բացվել, ասումա մտնեմ տեսնեմ ինչ կա չկա. հենց մտնումա, վաճառողը ժպիտը դեմքին հարցնումա ինչ եք ուզում, էս մարդը ասումա -դե... ձեռնոց -ուրեմն անցեք այն բաժինը մարդը գնումա էդ բաժինը Մ: բարև ձեզ, ես ձեռնոց եմ ուզում գնեմ Վ: ձեզ ձմեռայինա պետք թե ամառային? Մ: ձմեռային Վ: ուրեմն անցեք հաջորդ բաժին մարդը գնումա հաջորդ բաժինը Մ: բարև ձեզ, ինձ ձեռնոցա հարկավոր Վ: կաշվից թե հասարակ? Մ: կաշվից Վ: ուրեմն անցեք հաջորդ բաժին հաջորդ բաժնում Մ: բարև ձեզ. ինձ պետքա ձմեռային կաշվից ձեռնոցներ Վ: բնական մորթիով եք ուզում թե արհեստական? Մ: իհարկե բնական Վ: ուրեմն անցեք դիմացի բաժին էս մարդը արդեն մի քիչ նյարդայնացած, բայց իրան զսպելով գնումա դիմացի բաժին Մ: ինձ պետքա ձեռնոց. ՁՄԵՌԱՅԻՆ, ԿԱՇՎԻՑ ՈՒ ԲՆԱԿԱՆ ՄՈՐԹԻՈՎ Վ: կոճակով եք ուզում թե առանց? Մ: առանց Վ: ցույց տվեք ձեր ձեռքերը(մարդը ցույցա տալիս), անցեք աջի բաժինը էս մարդը կատաղած գնումա հերդական բաժինը Մ: ինձ տվեք ՁՄԵՌԱՅԻՆ, ԿԱՇՎԻՑ, ԲՆԱԿԱՆ ՄՈՐԹԻՈՎ, ԿՈՃԱԿՈՎ ՁԵՌՆՈՑ ԱՅ ԷՍ ՁԵՌՔԵՐԻ ՀԱՄԱՐ Վ: ձեր բաճկոնի գույնի? Մ: ԱՅՈՈՈՈՈՈՈՈՈ Վ: դիմացի բաժին անցեք Մ: (արդեն կատաղած) չեմ հասկանում, դուք ինձ ձեռ եք առնում. տվեք ինձ ձեռնոց... վերջը անցնումա հաջորդ բաժին ու տենց մի 10 բաժին էլ... էս մարդը հիստերիկ վիճակում մոտենումա հերթական վաճառողին ու էդ պահին մի ուրիշ ոչ պակաս հիստերիկ մարդա խանութ մտնում, ձեռքին էլ քոքից պոկած զուգարան, որի ծայրից դեռ մետլախներ են կախած... մոտենումա վաճառողին ու գոռումա "հեսա զուգարանս, հեսա մետլախս, հետույքս երեկ եմ ցույց տվել. ինձ զուգարանի թուղթ տվեք գնաաաամ..."
полная версия страницы