Ôîðóì » » Սիրային բանաստեղծությո&# » Îòâåòèòü
Սիրային բանաստեղծությո&#
Liana: Druzya ya ochen lyublyu stixi. osobenno stixi pro lyubov (sama toje sochinyayu)!!!!!! Davayte napishem svoi i (ne svoi) lyubimie stixi pro lyubov!!!!! Handipum!!!! Menq handipecinq patahabar Nujn srjaranum, nujn sexanum Vaxuc el cheinq tesel irar Karotel einq bavakanin!!! Es ekel ei im tiknoj het Du amusnut het mez ancanot Ev lur naelov achqerid mej Es tesnum ei mi lur karot.... Taqun xmecinq menq irar kenac Hayacqov taqun barevecinq Ev voch mi bar, u hnchyun chasac Ancanoti pes bajanvecinq...... Miajn te verjum bajanvelis Qo amusin@ tesa inchpes Tiknojs taqun asec...... .......Hogis gites inchqan ei karotel qez.........
Îòâåòîâ - 49, ñòð:
1 2 3 All
Narine: Ո՞վ գիտի Դու այնքան չքնաղ,այնքան սիրուն ես, Այնպես գերում ես ,այնպես կախարդում. Դու խայտանք բերող մատղաշ գարուն ես, Որ ամեն ինչ է իր ճամփին հարթում: Չգիտեմ` իրոք դո՞ւ ես գեղեցիկ, Թե սիրո համար լավ է և վատը, Ինչպես որ սուրբ էր հին եկեղեցի՞ն: Թե՞ սուրբ է եղել միայն հավատը: ՍԵՎԱԿ
otar amaji champekic: Narine գրում է: Դու այնքան չքնաղ,այնքան սիրուն ես, Այնպես գերում ես ,այնպես կախարդում. Դու խայտանք բերող մատղաշ գարուն ես, Որ ամեն ինչ է իր ճամփին հարթում: Չգիտեմ` իրոք դո՞ւ ես գեղեցիկ, Թե սիրո համար լավ է և վատը, Ինչպես որ սուրբ էր հին եկեղեցի՞ն: Թե՞ սուրբ է եղել միայն: Narin jan es votanavore majriks misht artasanuma tsnndjans or@ im hamar
otar amaji champekic: Narine գրում է: Թե՞ սուրբ է եղել միայն: ba verjin bar@ ura? te surb e exel miajn havat@
Narine: Otar jan, vortexic vor copy past em arel, chkar havat bare. Kardum em u asum em mi ban en chi, kisata es banastexcutyune. Apres.
Narine: Քեզանից լավը աշխարհում չկա, Քո կանչով եկա, անուրջով եկա։ Բայց ինչքան եկա՝ այնքան հեռացար, Ինչքան հեռացար՝ այնքան բարձրացար, Հասար աստղերին, խառնվեցիր նրանց, Նրանք մարեցին, քո լույսը մնաց։ Հիմա երկնքում դու ես, և աստված։ ՍԱՐՄԵՆ
Narine: Ամեն մեկ հուշ քեզմե ինձի՝ երազ մ՚է, Որ իմ կյանքիս կարծես առանցք կկազմե․ Այդ երա՜զն է, որ ես կապրիմ մանկունակ, Ու երազն այդ՝ զիս կտանջե շարունակ․․․ Օ՜, չեմ ուզեր, որ բաժանվիս ինձմե դուն․ Իմ հոգվույս մեջ մեղմիկ սուզվող քա՜ղցր թույն, Ու խոլ գընացքն ինձմե քանի բաժնե քեզ, Իմ հեգ հոգիս ալ ավելի կհուզես․․․ Գիտեմ, որ դոն չես հիշեր զիս ա՛լ երբեք, Գիտե՛մ, որ ես ըստվեր մ՚էի քեզ համար․․․ Սակայն քանի կունկդրեմ երգն հողմավար Ծառերուն մեջ հեծող աշնան տխրաբեկ, Քե՜զ կխորհիմ մայրամուտի սա պահուն, Հոգիս լեցված՝ ներկայությամբ անհուն․․․ ՍԵՄԱ
Narine: Թե մարտում ընկնեմ, տխուր մի՛ մնա, Անսեր մի՛ մնա, սիրի դու մեկին․ Թող ջահել սիրտդ սիրով արբենա, Ափսոս է վարդը թոշնի գարունքին։ Ես հող կդառնամ դաշտում սիզավետ, Կդառնամ ծաղիկ, անուշ կբուրեմ, Դու եկ ինձ այցի նոր սիրածիդ հետ, Քաղիր ինձ, որ քո ձեռքդ համբուրեմ։ Համբույրով վերջին կարոտս առնեմ, Իսկ դու իմ անուշ բույրով արբենաս, Ու քո ձեռքի մեջ թող ես թառամեմ, Ա՛խ, կուզեմ դու միշտ անթառամ մնաս։ Տիգրան Չյոկյուրյան
Narine: Այ, սերը էսա...
Narine: Ես ամեն վայրկյան սպասեցի քեզ, Իբրեվ կանա՛չ ուխտավորի սպասող մի մատուռ անդուռ, Եվ քեզ սպասելով լցվեցի վայրկյաններով, Որից այն կողմ Մնաց մի անժամանակ տարածություն՝ Հավերժություն՝ դու՛… ՎԱՐԱՆԴ
otar amaji champekic: Narine գրում է: Թե մարտում ընկնեմ, տխուր մի՛ մնա, Անսեր մի՛ մնա, սիրի դու մեկին․ Թող ջահել սիրտդ սիրով արբենա, Ափսոս է վարդը թոշնի գարունքին։ Ես հող կդառնամ դաշտում սիզավետ, Կդառնամ ծաղիկ, անուշ կբուրեմ, Դու եկ ինձ այցի նոր սիրածիդ հետ, Քաղիր ինձ, որ քո ձեռքդ համբուրեմ։ Համբույրով վերջին կարոտս առնեմ, Իսկ դու իմ անուշ բույրով արբենաս, Ու քո ձեռքի մեջ թող ես թառամեմ, Ա՛խ, կուզեմ դու միշտ անթառամ մնաս։ Inchpisi anmnacord u metsahogi ser... xonarvel karelie
Narine: Դու ասացիր՝ չեմ հավատում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս, Ծանոթ է քեզ ամեն երդում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս։ Ես իմ սիրտն եմ փռել ճամփիդ, որ հեշտ քայլես դու կյանքում, Դու ապառաժ քար ես կարծում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս։ Դուրս եմ գալիս քեզ փնտրելու, բայց նախատում ես դու ինձ, Թե քեզանից էի փախչում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս։ Նվեր տված գրքի նման բաց է հոգիս քո առաջ, Նայում ես լոկ և չես կարդում, ի՞նչ անեմ, որ հավատաս։ ԶԱՐՅԱՆ
Narine: Մենք այնպես հանդարտ նայեցինք իրար, ․․․Ա՛հ, հոգնած էին թարթիչները մեր, Եվ թողեցինք, որ սիրո ամեն բառ Չհասած շուրթին՝ մեռնի անտարբեր։ Բայց երբ իրարից հեռացանք անդարձ, Կարծես հալվեցիր կարոտովս հրկեզ, Կարծես կոպերիս դողի տակ գրված, Որպես մի արցունք, տանում եմ ես քեզ։ ԱՆԴՐԱՆԻԿ ԹԵՐԶՅԱՆ
otar amaji champekic: Narine գրում է: Ես իմ սիրտն եմ փռել ճամփիդ, որ հեշտ քայլես դու կյանքում,
Narine: Mersi holandakan vardi hamar, Otar jan.
Narine: Նորից լուսացավ. Լույսն առավոտի արցունք է թափում. Այս առավոտը կրկին տխուր է, Որ լուսանում է... Իսկ ինձ թվում է, Թե պատուհանս մեկը թակում է. Ներս գալ է ուզում, որ չթրջվի Արցունքով լույսի... Նորից լուսացավ. Պատուհաններս արագ բացում եմ. Ու ներս է ընկնում արցունքաշաղախ Լույսն առավոտի...
Narine: Ես չգիտեի, որ դեռ կարող եմ իմ խենթ ու խելառ երազանքների ոսկե մակույկը դեպ բաց ծով հանել։ Ես չգիտեի, որ մի ողջ գիշեր, երբ փոթորիկը գինի կքամի սրտիս զարկերից, նավահանգստի ու փարոսների փրկարար լույսը ինձ չի էլ կանչի։ Ու չգիտեի, որ երբ պայքարը իզուր է դառնում, քաղցր է թվում անպայքար մահը... ԼԻԼԻԹ ՄԻՐԻԲՅԱՆ
Narine: Ահա ընկած է մեր միջև նորից Իմ արցունքներից գոյացած մի լիճ Ու մի ճանապարհ անանցանելի ... Իսկ քո կարոտի ցամաքած առուն Ընկած է ... Գիտե՛մ, քո ու նրա մեջ: Ավա՛ղ, փոթորկուն իմ լճի վրա Չկա առագաստ, ոչ էլ լա՜ստ կարգին, Որը նավարկեր դեպի քո հոգին: ՌՈՒԶԱՆ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆ
Narine: Էլ չէի փնտրում. Թվում էր՝ չկաս, չես եղել երբեք, Ու սպասումն իմ Հանգել էր ինչպես մաշված մի լապտեր, Ու կարոտներս խաղաղվել, լռել, Մատնել էին ինձ մի անդորրության, Ուր ապրում էի ես՝ չապրելու պես: Թվում էր չկաս ու չես լինելու, բայց եկար, եկար որտեղի՞ց, ինչպե՞ս: Քեզ ով մոլորված իմ բախտին խաչեց: ... Հիմա զարթնել է Իմ մեջ մի թրթիռ տիեզերական, Ու անհունից ես երջանկության Կանչեր եմ լսում: Հիմա սիրտը իմ զարկում է հազար Կարոտի ուժով, Ու վազքն իմ արյան կարող է ամեն մի ցավ խորտակել... ԼԵՎՈՆ ԲԼԲՈՒԼՅԱՆ
Narine: Անցած սերերի, կորած երգերի Հուշն էլ երբեմն հարկավոր է մեզ, Ու մի մեղմ, բարի ցոլանք է նետում Մեր հոգու վրա: Եվ հին օրերից ճառագող Այդ լույսի ներքո Հեշտ տարբերում ենք սուտ սերերն ամեն Ու երգերը կեղծ... Այսօր ողջ օրը քեզ էի հիշում Ու ...հիմա պիտի Հոգիս լվանամ վերջալույսի մեջ:
Narine: Դու՝ մի երազ, Ես՝ երազի թևին թառած, Դու՝ մի հեքիաթ, Ես՝ մի մանուկ Հեքիաթների պարզ աշխարհում տունս գտած... Դու՝ քնքույշ վարդ գարնանային, Ես՝ բուրմունքից նրա արբած... Դու՝ կապուտակ անամպ երկինք, Ես քո սրտից թևեր առած Դեպի երկինք ճախրող թռչնակ. Դու՝ վառ գարնան մի հրապույր, Ես՝ հմայված գարնան գերի... Դու՝ մի ճամփա կանչո՜ղ, տանո՜ղ Ես՝ մի անցորդ. Դու՝ մի աշխարհ լի հմայքով, երազանքով, Չկարդացված մի սիրավեպ. Ես՝ մի փոքրիկ, փոքրիկ ածու, Որ սիրատենչ թոթովում եմ սիրո բառեր... Դու՝ քո ճամփան վաղուց գտած, Ես՝ քո դարձին կարոտ, վհատ Դեռ լողում եմ երազներում...
Narine: Ինձ ստիպում ես նորից գրել, Նորից բառերի քաոս-աշխարհից Գտնել երազներ, հեքիաթներ լուսե Ու ընծայել քեզ։ Ինձ դարձնում ես կամքիդ գերին, Դարձյալ ստիպում լուսնի շողերից Հույզեր ու հույսեր նրբահյուս անել Ու ընծայել քեզ։ Ուզում ես ու՞ժը խոսքերիդ փորձել, Իմանալ՝ արդյոք հասե՞լ է ժամը, Վայրկյանն իններորդ կոչվող ալիքի, Որի կտավը միգուցե մի օր Պիտի զարդարի քո շքեղաշուք Ննջարանն անտի... Ինձ վտարու՞մ ես մտքերիդ ծովից, Մի՞թե չես փորձել մագնիսի ուժը Մոլեգնած հոգուս, Թե՞ վստահում ես խոսքերիդ ուժին... Տե՛ս, չսխալվես, Չէ՞ որ կարող եմ իմ լույս բառերով Սանսկրիտն հոգուդ հանգիստ վերծանել, Վերածել սիրո անմեղ հնչույթի Ու... ընծայել քեզ։
Narine: Քեզանից հեռու Մի նայիր այդպես՝ Իմ աչքերին օտար, Ուր լողում է տառապանքը մի հին ազգի... Սեղմիր ինձ կրծքիդ, Ջերմագին այնպես, Որ մոռանամ ջերմությունը հայրենիքիս... Համբուրիր ինձ այնքան ուժգին, Որ ամեն վայրկյան Շրթերիս չթառի «Հայաստան» բառը... Սիրիր ինձ, սիրիր մեղմ ու քնքույշ, անմնացորդ, Որ չզգամ բուրմունքը հայրենի հող ու ջրի Եվ չարտասվեմ ես կրկին... Եվ ինձ հանիր հունից, Վրդովիր այնպես, Որ վերանա պատկերը Սեգ սարերի մեր քարքարոտ Բռնիր ձեռքս, սեղմիր այնքան ամուր, Որ չտանեն ինձ Վայրագ հողմերն անծանոթ... Ա՜խ, իմ հեռավոր, Իմ երազ, իմ սեր. Քեզանով եմ դիմացել Եվ դիմանում եմ Թեկուզ օտարացած՝ երկար դարեր...
Narine: Կարոտն իմ անվերջ ձեվեր է փոխում, Հազար գույն, երանգ առնում հոգուս մեջ. Զգում եմ սրտով՝մոտի՞կ ես, հեռու՞, Խաղա՞ղ ես,խռո՞վ, մթնու՞մ, լույսի՞ մեջ... Քո այդ հեռվից ինձ համար հիմա Հասկանալի ես ու թանկ ավելի. Ժպիտ ու արցունք, տրտունջ ու քմայք.- Գիտեմ , քո սիրո ձեվն է այդպիսին... Իսկ գուցե դու էլ ինձ ես որոնում , Տրված կարոտի նույն տաք ու պաղին, Եվ պե՞տք էր գուցե մեզ բաժանումը այս, Որ ես քո սերը ճանաչեմ, դու՝ իմ...
Narine: Առանց քեզ առավոտ չկա, Առանց քեզ «Բարի լույս» չկա Գիշերը փակել է ուղիս։ Առանց քեզ օրերս դար են, Առանց քեզ բառերս սառն են, Արևն հեռացել է ինձնից։ Առանց քեզ կրակս ձյուն է, Առանզ քեզ ամեն ինչ նույնն է, Երկինքը փլվում է գլխիս։ Առանց քեզ տողերս սուտ են, Առանց քեզ շողերս մութ են, Երգերս են նույնիսկ ձյունից... ԼԻԼԻԹ ՄԻՐԻԲՅԱՆ
Narine: Ես քո ափերի անսահմանության ջերմության ներքո միայն սեր տեսա, խանդը մեզ պետք չէր։ Ես քո աչքերի անվերջանալի մուգ գիշերներում միայն սեր տեսա. քո մուգ աչքերի գիշերի գույնի՜ց այգում արարվեց գիշերագույնը ... Ես քո կաթիլվող երազի հետքում միայն սեր տեսա. անձրև չկար, ու խանդն առանց ջուր զու՜ր պապակվում էր։ Ես քո շուրթերի գինոտ ժպիտում միայն սեր տեսա. քո սերը լույս էր, և այդ գիշերը իմ լույսն է հիմա։ Լ. Մ.
Narine: Ափերիդ ջերմը, Աչքերիդ գույնը, Երազիդ հետքը Ու շուրթիդ համը Այսօր ինձ նորից Դավադրաբար Առաջնորդում են Դեպի հուշերի Գինեբույր այգի՝ Երկուսանալու... Եվ ես՝ մենակս, Ես՝ մենավորս, Արդեն գալի՜ս եմ... Լ. Մ.
HAYUL: LAVN ER NANUSH JAN...ES SHAT EM SIRUM ES VOCH@
otar amaji champekic: http://www.youtube.com/watch?v=nD9hv04yBJA&feature=related
Narine: Otar jan, lavn er shat, bayc es aveli shat sirum em kardal banastexcutyune, qan lsel.
otar amaji champekic: Es el em sirum vor inqs em kardum,bajc vor mek urishn e asmunqum,dranic el mi ajl hajhujq em stanum
otar amaji champekic: Ինչքան չքնա՜ղ ես դառնում ավելի, Այնքան հպա’րտ է սիրտն իմ առնացի, - Իմ սիրո’վ ես դու չքնաղ, սիրելի’ս, Եվ իմ սիրու՜ց ես դառնում գեղեցիկ: Չէ՞ որ շուրթերըդ շիկնու’մ են, վառվու՜մ, Իմ շշուկների’ց ու համբույրների’ց. Եվ քո աչքերը հմայի՜չ դառնում` Երբ սե’ր են հայցում իմ խերթ աչքերից: Եվ ե’րգն այս , որ դու երգում ես հնչեղ, Մի՞թե սիրու’ց չի ծնվում շուրթերիդ, Մի՞թե քո սիրո անտես թելին չեն Շարվում հակինթնե՜րն իմ սիրերգերի. Եվ ինչու՞, ինչու՞ մեկեն ու հանկարծ, Հրաշքի՜ փոխվեց աշխարհը արար. Ուրիշ գաղտնիք ու հանելուկ չկա` Աշխարհը նու’յնն է` Սիրու՜մ ենք իրար… G.Emin
otar amaji champekic: Դու վախենու՜մ ես ինձ սիրել, անգին. Դու նախատում ես, թե սիրտըս մերկ է, - Ասում ես` սիրույդ գաղտնիքն անմեկին Կասի աշխարհին իմ գրած երգը. Մեր սիրո աստղը կխամրի՜ լույսից, Ոճի՜ր կդառնա քո վսեմ մեղքը, Որիշ սիրահար սրտե’ր կհուզի, Սին փառքի փոխած սիրո վայելքը… Օ՜, դու չգիտե՜ս բախտը պոետի, Չգիտես նրան մորմոքող վերքը. - Ի՜նչ ցավ էլ նրա սիրտը կտրատի` Աշխարհի համար դա միայն… ե՜րգ է. Այդպե’ս է եղել դարերում բոլոր - Մարդիկ չե՜ն տեսնում ամենից մերկը… Ոչ ոք չի զգա քո գաղտնիքը խոր` Չէ՞ որ ուրիշի համար նա … ե’րգ է: G.Emin
otar amaji champekic: ՔՈ ՁԵՌՔԵՐԸ Ես սիրո՜ւմ եմ քո ձեռքերը Որոնք, արդեն քանի՜ տարի, Ինձ ամենի'ց ամուր գրկում, Սակայն երբեք չե'ն... բանտարկում. Ինձ աշխարհի տե'րը անում, Սակայն երբեք չեն տիրանում. Օղակի պես շուրջս պրկվում, Բայց չե՜ն խեղդում, այլ` լոկ փրկո՜ւմ, Ինչպես փրկում են խեղդվողի'ն... Քո ձեռքե'րը,- Նո՜ւրբ, Ասողի՜կ, ՈՒ երգեցի՜կ, Որոնց ափում, Ես` չո՜ր խեցի, Մարգարի՜տ եմ քիչ-քիչ դառնում... Ես սիրում եմ քո ձեռքերը... "Մարգարի'տ եմ քիչ-քիչ դառնում..."- Իսկ Մարգարիտն այս աշխարհում Ինչքան էլ թա՜նկ լինի, անգի'ն, Ինչքան չքնա՜ղ ու եզակի՜,- Երբեք պիտի չխնայե՜ս Եվ... միշտ... կրցք'իդ վրա' պահես,- Թե չէ, քո ջե՜րմ կրծքից հեռու, (Քո սիրո'ւց ու կրծքից հեռո'ւ), Իսկույն խամրո՜ւմ է, դալկանո՜ւմ,- Կրկին դարձած... նույն չոր խեցի՜ն... Իմ սիրելի՜, Իմ ասողի՜կ, Իմ գեղեցի՜կ...
Narine: Այնպես ուզում եմ Անունդ թողնել Կեսգիշերային ավազի վրա, Որ լուսաբացին Նա արտացոլված լինի ցողերում, Մինչեվ քեզ հասնի Ձայնիս մշուշով պարուրված խոսքս... Ու ես փախչելով Հին լռությունից, Կնդունեմ իսկույն Սիրո հրամանն անխուսափելի:
Narine: Հիշում եք, սա երգ էր, շատ-շատ վաղուցվա երգ...
otar amaji champekic: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԱՂՋԻԿՆԵՐԸ Հուրն են սիրո սևի սիրուն լույս աղջիկներն Հայաստանի, Սրտիս վրա քայլող գարուն` կույս աղջիկներն Հայաստանի, Իմ սիրտն ի՜նչ է, ա'խ, թե ուզեն` բերդեր կառնեն մի հայացքով, Անառիկ բերդ ու սիրո սյուն` հույս աղջիկներն Հայաստանի: Մեկը մեկից պարզ ու կախարդ, մեկը մեկից խոսքով քաղցր, Ետ կբերեն ալևորին, օձ կթովեն աչքով քաղցր, - Մեկը` աստղիկ, մեկը` լուսնյակ, մեկն` արևի տեսքով քաղցր, - Իմ Հայաստանն են զարդարում նուրբ աղջիկներն Հայաստանի: ՈՒ չգիտեմ որի՞ն սիրեմ, որի՞ն թողնեմ անհագ սրտով, Ամենքին է սրտիս աչքը արևի պես կրակ սրտով, Երբ հուր ծովի պես են քաշում` ո՞նց դիմանաս վտակ սրտով, - Ինձ աստղերից ցած են բերում սուրբ աղջիկներն Հայաստանի: Իմ Սևանը ո՞նց ցամաքեց, երբ սևածով աչքերը կան, Իրենց նման հարբեցընող գինին քամող ձեռքերը կան, Վարդ շուրթերին բուրմունքի պես Կոմիտասի երգերը կան, - Քարից անգամ լույս են քամում բյուր աղջիկներն Հայաստանի: Բայց մի գանգատ ունի կյանքս` այն, որ ինձ մի վարդ չտվին, Սուրբ եմ Արա Գեղեցիկի պես` ինձ մի սուրբ Նվարդ չտվին, Ինձ թողեցին գիրկն ընկածի, դեռ ասում են` դարդ չտվին, - Գերեզմանս են աչքով փորում զուր` աղջիկներն Հայաստանի: Առանց նրանց` երգս պաղ էր` արև բացին իմ երգի մեջ, Նրանց սիրո ձեռագործն է ծիածանը երկնքի մեջ, - Բայց քաջ կասեմ` մեկին սիրես, լավի՜ն սիրես ու լա'վ սիրես, Որ քեզ պաշտեն բոլո՜ր սիրուն, լույս աղջիկներն Հայաստանի: H.Shiraz
Narine: Սովորիր լսել քարի շնչառությունը, Նրա կարծր հառաչը զգա ու նոր քարկոծիր՝ Ես քո առաջ կանգնած եմ, անիծված եմ, Թե զորու է կամքդ՝ սիրտը իմ խոցիր, Բայց թե դողում է դեռ սերը քարի ներսում՝ Կանչիր ինձ ու ես քեզ մոտ կգամ: Խենթս , ա՜խ խենթս միթե դու չես զգում, Որ լոկ քո համար ես կամ... Հասմիկ Սարիբեկյան
Narine: Էլ քեզ չսիրել՞... Կա՞ այդպես հնար._ Հանել քո սերը իմ սրտի խորքից,_ Նու՛յնն է` Թե մի օր լի՛ճը Սևանա, Հանեն Գեղամա լեռների գրկից, Հանեն ու տանեն` լեռները թողած Առանց հմայքի՛ ու կախարդանքի՛… Էլ որտե՞ղ տենչիս մակույկը լողա, Կարկաչի Զանգու՛ն իմ ներշնչանքի… Էլ քեզ չսիրե՞լ… Խենթացա՞ր, անգին: Գևորգ Էմին
Narine: Այս էլ քանի~ անգամ ասեմ, Որ քո սիրո ճախրին վսեմ Կապույտ երկինք է հարկավոր. Որ քո սիրտը երախտավոր Զուր ես տալիս… ապերախտին. Որ քո բախտին Հարկավոր է ուրիշ ճամփա. Որ ես ամպած Լոկ արցունք եմ աչքիդ բերում. Որ քո գրկում, Բայց գերվում եմ ես ուրիշով. Որ հին հուշով, Ես ուրիշի տուն եմ գնում. Բույն եմ դնում, Ինչպես ծաղկած վարդենուն… բո՛ւն. Որ դու անքուն, Զուր ես անվերջ ինձ երազում. Որ դու սարերն ի վեր վազո՛ւմ, Իսկ ես` սարից ցած եմ գնում… Էլի՞ ասեմ, Սակայն մեկ չէ՞_ասեմ- չասեմ,_ Երբ ինչքան շա՛տ եմ քեզ տանջում, Դու այնքան շատ ես ինձ կանչում. Ինչքան սրտիդ ցավ եմ բերում, Դու այնքան… լավ ես համբուրում. Ինչքան ասո՛ւմ,_ Այնքան շատ ես ինձ երազում Ու համբույրով Կիսատ թողնում իմ խոսքն էլի… Ինչքան ասեմ քեզ… սիրելի՛ս… Գևորգ Էմին
Òåíü Æèçíè : ԿԱՊՈՒՅՏԸ Կապույտը հոգու աղոթանքն է, քույր, Կապույտը – թախիծ Կապույտը – կարոտ թափանցիկ, մաքուր. Ու հստակ ու ջինջ: Կապույտը քրոջ աչքերի անհուն Առավոտն է թաց: Կապույտում հոգիս մի հին իրիկուն Անզո՜ր հեծկլտաց: Կապույտը ծեգին աղոթքի կանչող Ղողոնջն է զանգի: Կապույտը – արցունք, ու կապույտը – ցող Հոգո’ւ, երկնքի: Կապույտում անսուտ խոսքեր են հոսում Երկնքից-երկինք: Հոգիս – Կապույտի լաբիրինթոսում Սրբացած կնիք: Այն, որ չի եղել, որ պե՛տք է լինի Մանկական սրտում – Հոսում է, որպես լուսավոր գինի – Հոգու կապույտում /Ե. Չարենց/
Òåíü Æèçíè : Սերը գոյության հանճարն է միակ, Սիրո հակառակն ամենեւին էլ Չսիրելը չէ, մահն է պարզապես... Սիրահարները Անմահությունն են վերանորոգում
Narine: ՏԱՔ ՁՅՈՒՆԸ Այսօր իջնում է առաջին ձյունը... Եվ տաք է ձյունն այդ, ախ, այնքան է տաք, Որ ինձ թվում է, թե ձյուն չէ բնավ, Որ դա ամպերի կարոտն է մաքուր, Եվ որ ամպերը թեթեվանում են իրենց կարոտից: Ինչ որ անանուն ծաղկի բուրմունք եմ առնում ես օդից... Բայց ոչ,երեվի դա բուրմունքը չէ անանուն ծաղկի, Դա' աղջիկների այտերի վրա Շիկնանքից հալչող ձյան փաթիլներն են երեվի բուրում: Իսկ դու, սիրելիս, Դու, որ ինձ համար Ամենքից լավ ես շիկնում աշխարհում, Հետս չես, չկաս ու չես էլ գալու: Մայթերին կախված մշուշը դալուկ Ձյունի օրորվող փաթիլների հետ Իմ բաց ճակատն է քնքշորեն շոյում... Բայց ինձ, սիրելիս, քո տաք ձեռքն էր պետք: Նայիր, այս մայթին դեռեվս չկա ոչ մի ոտնահետք, Իսկ ես կուզեի, Որ այս ձյունը տաք Օրհնության նման ու բարության պես Իջներ երկուսիս ուսերի վրա եվ հասակն ի վար, Քանզի իր մաքուր ու տաք քնքշանքով Այս ձյունը շատ է մեր սիրուն վայել: Կուզեի հիմա քո աչքերի մեջ ես անվերջ նայել Ու քեզ շշնջալ տողերն այն երգի, Որ դեռ չեմ գրել, Բայց որոնք արդեն Վերուվարում են երակներիս մեջ Եվ ինձ շշնջում. -- Սերը... Նման է նա ճշմարտության, Կես ճշմարտությունն ինչի է նման, Ինչի է նման կես սերն աշխարհում... Այսօր է միայն, որ քեզ չեմ տեսել, Եվ կապույտ բոցով կարոտս է այրվում: Այսօր է միայն, որ քո ձեռքի հետ Չեմ կիսել քնքշանքն իմ այրվող ափի Ու մոլորվել եմ, չգիտեմ արդեն, Թե որտեղով է անց կենում, իրավ, Սահմանագիծը բախտավորության ու տառապանքի: Ու եթե հանկարծ գայիր դու, անգին, Եթե պատահմամբ ելնեիր իմ դեմ, Ելնեիր ձյունոտ, Ցողոտ, Ծիծաղկոտ, Հավատա, հոգիս, Որ եթե անգամ ես լուռ մնայի, Չշշնջայի տողերն այն երգի, որ դեռ չեմ գրել, Դու կլսեիր շշուկը նրանց, --Սերը... Նման է նա ճշմարտության, Կես ճշմարտություն չի լինում կյանքում, Չի լինում կես սեր... Ու եթե սերը կիսվում է հաճախ, Ապա կիսվում է Լոկ երջանկության ու տառապանքի, Իսկ տառապանքն այդ (քաղցր տառապանք), Հավատա, որ նույն երջանկությունն է: Այսօր իջնում է առաջին ձյունը...
otar amaji champekic: Narin hojakap banastextsutjun er hexinakn ov e?
Narine: Vahagn Davtyan, Otar jan.
Narine: ԱՆՄՏՈՒԹՅՈՒՆ, ԹԵ ԽՈՀԵՄՈՒԹՅՈՒՆ Քո աչքերի մեջ տեսա իմ փնտրած երջանկությունը: Ուզեցի վերցնել. -- Ուշ է,-- ասացիր տագնապով թաքուն,-- չեմ ուզում տեսնել ես ուրիշ մեկի դժբախտությունը, Ուրիշի վշտից չեմ ուզում ծաղկի կակաչն իմ բախտի... Ու բաժանվեցինք' սրտի սուր ցավով, մորմոքով սրտի, Թեեվ ողջ կյանքում մենք իրար էինք որոնել անվերջ Եվ հազիվ էինք հանդիպել իրար աշխարհում այս մեծ: Ու այդ օրվանից մի սուր կսկիծ եմ զգում կրծքիս տակ, Մխում է այնտեղ մեր ձեռքով վառված ու խոր անթեղված' գերված մի կրակ: Թեեվ թվում է օտար ենք իրար եվ վաղուց ես դու ուրիշի գրկում Եվ քո ստվերն եմ ես միայն գրկում, Բայց էլի դու ես հոգուս երկնքում, Քո խնդությունից խնդում է սիրտս, Քի վշտի պահին իմ սիրտն է տնքում: Եվ դու լավ գիտես, որ կանչես' կգամ, Բայց մանկան ձեռքն է շուրթերդ փակում, Թե ես կանչեմ քեզ, գիտեմ, դու կգաս, Բայց... ատամիս տակ շուրթերս են սզում, Արյունոտվում են սեփական դավից Ու տնքում եմ ես ահավոր ցավից, Սակայն եվ ոչ ոք այն չի նկատում, Իմ սրտի մեջ է արյունը կաթում... Ու մենք երկուսով մի սիրտ ենք կարծես, Մեջտեղից կիսված մի սիրտ բախտածեծ Եվ մեր սերը մեծ փորձում ենք թաղել Մեր զավակների ժպիտների մեջ... Ինչ արած: Մեկը զոհում է իր կյանքը հանուն գալիքի, Մեկն ազատության համար կամովին իր կյանքն է տալիս, Մեկը մեռնում է զոհասեղանին իր հայրենիքի, Կամ գնացքի տակ ընկնող մանկանը մահից փրկելիս: Իսկ մենք մեր կյանքը ողջակիզեցինք Մեր արյան ծաղկած հյուլեի համար Եվ չթողեցինք, որ վիշտը նման թունավոր օձի ոլորի նրանց ժպիտները վառ: Մեր ատամներով ոչ թե շուրթ, Աել սիրտ արյունոտեցինք ու մեզ զրկեցինք Երջանկությունից... Գիտեմ, ապրեցինք մեծ ու ահավոր մի ԶՈՀՈՂՈՒԹՅՈՒՆ, Սակայն չգիտեմ, Անմտություն էր, թե խոհեմություն...
otar amaji champekic: Shaaat shat lavn er Nar jan
Narine: Qo thank you-n u vardn el shat lavna.
dzukik: Iroq shat lavn er
HAYUL: INCH TXUR ER......SHAT LAVN ER NANUSH JAN,
ïîëíàÿ âåðñèÿ ñòðàíèöû