Ôîðóì » » Սիրային բանաստեղծությո&# » Îòâåòèòü
Սիրային բանաստեղծությո&#
Liana: Druzya ya ochen lyublyu stixi. osobenno stixi pro lyubov (sama toje sochinyayu)!!!!!! Davayte napishem svoi i (ne svoi) lyubimie stixi pro lyubov!!!!! Handipum!!!! Menq handipecinq patahabar Nujn srjaranum, nujn sexanum Vaxuc el cheinq tesel irar Karotel einq bavakanin!!! Es ekel ei im tiknoj het Du amusnut het mez ancanot Ev lur naelov achqerid mej Es tesnum ei mi lur karot.... Taqun xmecinq menq irar kenac Hayacqov taqun barevecinq Ev voch mi bar, u hnchyun chasac Ancanoti pes bajanvecinq...... Miajn te verjum bajanvelis Qo amusin@ tesa inchpes Tiknojs taqun asec...... .......Hogis gites inchqan ei karotel qez.........
Îòâåòîâ - 49, ñòð:
1 2 3 All
Narine: Ինձ ստիպում ես նորից գրել, Նորից բառերի քաոս-աշխարհից Գտնել երազներ, հեքիաթներ լուսե Ու ընծայել քեզ։ Ինձ դարձնում ես կամքիդ գերին, Դարձյալ ստիպում լուսնի շողերից Հույզեր ու հույսեր նրբահյուս անել Ու ընծայել քեզ։ Ուզում ես ու՞ժը խոսքերիդ փորձել, Իմանալ՝ արդյոք հասե՞լ է ժամը, Վայրկյանն իններորդ կոչվող ալիքի, Որի կտավը միգուցե մի օր Պիտի զարդարի քո շքեղաշուք Ննջարանն անտի... Ինձ վտարու՞մ ես մտքերիդ ծովից, Մի՞թե չես փորձել մագնիսի ուժը Մոլեգնած հոգուս, Թե՞ վստահում ես խոսքերիդ ուժին... Տե՛ս, չսխալվես, Չէ՞ որ կարող եմ իմ լույս բառերով Սանսկրիտն հոգուդ հանգիստ վերծանել, Վերածել սիրո անմեղ հնչույթի Ու... ընծայել քեզ։
Narine: Քեզանից հեռու Մի նայիր այդպես՝ Իմ աչքերին օտար, Ուր լողում է տառապանքը մի հին ազգի... Սեղմիր ինձ կրծքիդ, Ջերմագին այնպես, Որ մոռանամ ջերմությունը հայրենիքիս... Համբուրիր ինձ այնքան ուժգին, Որ ամեն վայրկյան Շրթերիս չթառի «Հայաստան» բառը... Սիրիր ինձ, սիրիր մեղմ ու քնքույշ, անմնացորդ, Որ չզգամ բուրմունքը հայրենի հող ու ջրի Եվ չարտասվեմ ես կրկին... Եվ ինձ հանիր հունից, Վրդովիր այնպես, Որ վերանա պատկերը Սեգ սարերի մեր քարքարոտ Բռնիր ձեռքս, սեղմիր այնքան ամուր, Որ չտանեն ինձ Վայրագ հողմերն անծանոթ... Ա՜խ, իմ հեռավոր, Իմ երազ, իմ սեր. Քեզանով եմ դիմացել Եվ դիմանում եմ Թեկուզ օտարացած՝ երկար դարեր...
Narine: Կարոտն իմ անվերջ ձեվեր է փոխում, Հազար գույն, երանգ առնում հոգուս մեջ. Զգում եմ սրտով՝մոտի՞կ ես, հեռու՞, Խաղա՞ղ ես,խռո՞վ, մթնու՞մ, լույսի՞ մեջ... Քո այդ հեռվից ինձ համար հիմա Հասկանալի ես ու թանկ ավելի. Ժպիտ ու արցունք, տրտունջ ու քմայք.- Գիտեմ , քո սիրո ձեվն է այդպիսին... Իսկ գուցե դու էլ ինձ ես որոնում , Տրված կարոտի նույն տաք ու պաղին, Եվ պե՞տք էր գուցե մեզ բաժանումը այս, Որ ես քո սերը ճանաչեմ, դու՝ իմ...
Narine: Առանց քեզ առավոտ չկա, Առանց քեզ «Բարի լույս» չկա Գիշերը փակել է ուղիս։ Առանց քեզ օրերս դար են, Առանց քեզ բառերս սառն են, Արևն հեռացել է ինձնից։ Առանց քեզ կրակս ձյուն է, Առանզ քեզ ամեն ինչ նույնն է, Երկինքը փլվում է գլխիս։ Առանց քեզ տողերս սուտ են, Առանց քեզ շողերս մութ են, Երգերս են նույնիսկ ձյունից... ԼԻԼԻԹ ՄԻՐԻԲՅԱՆ
Narine: Ես քո ափերի անսահմանության ջերմության ներքո միայն սեր տեսա, խանդը մեզ պետք չէր։ Ես քո աչքերի անվերջանալի մուգ գիշերներում միայն սեր տեսա. քո մուգ աչքերի գիշերի գույնի՜ց այգում արարվեց գիշերագույնը ... Ես քո կաթիլվող երազի հետքում միայն սեր տեսա. անձրև չկար, ու խանդն առանց ջուր զու՜ր պապակվում էր։ Ես քո շուրթերի գինոտ ժպիտում միայն սեր տեսա. քո սերը լույս էր, և այդ գիշերը իմ լույսն է հիմա։ Լ. Մ.
Narine: Ափերիդ ջերմը, Աչքերիդ գույնը, Երազիդ հետքը Ու շուրթիդ համը Այսօր ինձ նորից Դավադրաբար Առաջնորդում են Դեպի հուշերի Գինեբույր այգի՝ Երկուսանալու... Եվ ես՝ մենակս, Ես՝ մենավորս, Արդեն գալի՜ս եմ... Լ. Մ.
HAYUL: LAVN ER NANUSH JAN...ES SHAT EM SIRUM ES VOCH@
otar amaji champekic: http://www.youtube.com/watch?v=nD9hv04yBJA&feature=related
Narine: Otar jan, lavn er shat, bayc es aveli shat sirum em kardal banastexcutyune, qan lsel.
otar amaji champekic: Es el em sirum vor inqs em kardum,bajc vor mek urishn e asmunqum,dranic el mi ajl hajhujq em stanum
otar amaji champekic: Ինչքան չքնա՜ղ ես դառնում ավելի, Այնքան հպա’րտ է սիրտն իմ առնացի, - Իմ սիրո’վ ես դու չքնաղ, սիրելի’ս, Եվ իմ սիրու՜ց ես դառնում գեղեցիկ: Չէ՞ որ շուրթերըդ շիկնու’մ են, վառվու՜մ, Իմ շշուկների’ց ու համբույրների’ց. Եվ քո աչքերը հմայի՜չ դառնում` Երբ սե’ր են հայցում իմ խերթ աչքերից: Եվ ե’րգն այս , որ դու երգում ես հնչեղ, Մի՞թե սիրու’ց չի ծնվում շուրթերիդ, Մի՞թե քո սիրո անտես թելին չեն Շարվում հակինթնե՜րն իմ սիրերգերի. Եվ ինչու՞, ինչու՞ մեկեն ու հանկարծ, Հրաշքի՜ փոխվեց աշխարհը արար. Ուրիշ գաղտնիք ու հանելուկ չկա` Աշխարհը նու’յնն է` Սիրու՜մ ենք իրար… G.Emin
otar amaji champekic: Դու վախենու՜մ ես ինձ սիրել, անգին. Դու նախատում ես, թե սիրտըս մերկ է, - Ասում ես` սիրույդ գաղտնիքն անմեկին Կասի աշխարհին իմ գրած երգը. Մեր սիրո աստղը կխամրի՜ լույսից, Ոճի՜ր կդառնա քո վսեմ մեղքը, Որիշ սիրահար սրտե’ր կհուզի, Սին փառքի փոխած սիրո վայելքը… Օ՜, դու չգիտե՜ս բախտը պոետի, Չգիտես նրան մորմոքող վերքը. - Ի՜նչ ցավ էլ նրա սիրտը կտրատի` Աշխարհի համար դա միայն… ե՜րգ է. Այդպե’ս է եղել դարերում բոլոր - Մարդիկ չե՜ն տեսնում ամենից մերկը… Ոչ ոք չի զգա քո գաղտնիքը խոր` Չէ՞ որ ուրիշի համար նա … ե’րգ է: G.Emin
otar amaji champekic: ՔՈ ՁԵՌՔԵՐԸ Ես սիրո՜ւմ եմ քո ձեռքերը Որոնք, արդեն քանի՜ տարի, Ինձ ամենի'ց ամուր գրկում, Սակայն երբեք չե'ն... բանտարկում. Ինձ աշխարհի տե'րը անում, Սակայն երբեք չեն տիրանում. Օղակի պես շուրջս պրկվում, Բայց չե՜ն խեղդում, այլ` լոկ փրկո՜ւմ, Ինչպես փրկում են խեղդվողի'ն... Քո ձեռքե'րը,- Նո՜ւրբ, Ասողի՜կ, ՈՒ երգեցի՜կ, Որոնց ափում, Ես` չո՜ր խեցի, Մարգարի՜տ եմ քիչ-քիչ դառնում... Ես սիրում եմ քո ձեռքերը... "Մարգարի'տ եմ քիչ-քիչ դառնում..."- Իսկ Մարգարիտն այս աշխարհում Ինչքան էլ թա՜նկ լինի, անգի'ն, Ինչքան չքնա՜ղ ու եզակի՜,- Երբեք պիտի չխնայե՜ս Եվ... միշտ... կրցք'իդ վրա' պահես,- Թե չէ, քո ջե՜րմ կրծքից հեռու, (Քո սիրո'ւց ու կրծքից հեռո'ւ), Իսկույն խամրո՜ւմ է, դալկանո՜ւմ,- Կրկին դարձած... նույն չոր խեցի՜ն... Իմ սիրելի՜, Իմ ասողի՜կ, Իմ գեղեցի՜կ...
Narine: Այնպես ուզում եմ Անունդ թողնել Կեսգիշերային ավազի վրա, Որ լուսաբացին Նա արտացոլված լինի ցողերում, Մինչեվ քեզ հասնի Ձայնիս մշուշով պարուրված խոսքս... Ու ես փախչելով Հին լռությունից, Կնդունեմ իսկույն Սիրո հրամանն անխուսափելի:
Narine: Հիշում եք, սա երգ էր, շատ-շատ վաղուցվա երգ...
otar amaji champekic: ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԱՂՋԻԿՆԵՐԸ Հուրն են սիրո սևի սիրուն լույս աղջիկներն Հայաստանի, Սրտիս վրա քայլող գարուն` կույս աղջիկներն Հայաստանի, Իմ սիրտն ի՜նչ է, ա'խ, թե ուզեն` բերդեր կառնեն մի հայացքով, Անառիկ բերդ ու սիրո սյուն` հույս աղջիկներն Հայաստանի: Մեկը մեկից պարզ ու կախարդ, մեկը մեկից խոսքով քաղցր, Ետ կբերեն ալևորին, օձ կթովեն աչքով քաղցր, - Մեկը` աստղիկ, մեկը` լուսնյակ, մեկն` արևի տեսքով քաղցր, - Իմ Հայաստանն են զարդարում նուրբ աղջիկներն Հայաստանի: ՈՒ չգիտեմ որի՞ն սիրեմ, որի՞ն թողնեմ անհագ սրտով, Ամենքին է սրտիս աչքը արևի պես կրակ սրտով, Երբ հուր ծովի պես են քաշում` ո՞նց դիմանաս վտակ սրտով, - Ինձ աստղերից ցած են բերում սուրբ աղջիկներն Հայաստանի: Իմ Սևանը ո՞նց ցամաքեց, երբ սևածով աչքերը կան, Իրենց նման հարբեցընող գինին քամող ձեռքերը կան, Վարդ շուրթերին բուրմունքի պես Կոմիտասի երգերը կան, - Քարից անգամ լույս են քամում բյուր աղջիկներն Հայաստանի: Բայց մի գանգատ ունի կյանքս` այն, որ ինձ մի վարդ չտվին, Սուրբ եմ Արա Գեղեցիկի պես` ինձ մի սուրբ Նվարդ չտվին, Ինձ թողեցին գիրկն ընկածի, դեռ ասում են` դարդ չտվին, - Գերեզմանս են աչքով փորում զուր` աղջիկներն Հայաստանի: Առանց նրանց` երգս պաղ էր` արև բացին իմ երգի մեջ, Նրանց սիրո ձեռագործն է ծիածանը երկնքի մեջ, - Բայց քաջ կասեմ` մեկին սիրես, լավի՜ն սիրես ու լա'վ սիրես, Որ քեզ պաշտեն բոլո՜ր սիրուն, լույս աղջիկներն Հայաստանի: H.Shiraz
Narine: Սովորիր լսել քարի շնչառությունը, Նրա կարծր հառաչը զգա ու նոր քարկոծիր՝ Ես քո առաջ կանգնած եմ, անիծված եմ, Թե զորու է կամքդ՝ սիրտը իմ խոցիր, Բայց թե դողում է դեռ սերը քարի ներսում՝ Կանչիր ինձ ու ես քեզ մոտ կգամ: Խենթս , ա՜խ խենթս միթե դու չես զգում, Որ լոկ քո համար ես կամ... Հասմիկ Սարիբեկյան
Narine: Էլ քեզ չսիրել՞... Կա՞ այդպես հնար._ Հանել քո սերը իմ սրտի խորքից,_ Նու՛յնն է` Թե մի օր լի՛ճը Սևանա, Հանեն Գեղամա լեռների գրկից, Հանեն ու տանեն` լեռները թողած Առանց հմայքի՛ ու կախարդանքի՛… Էլ որտե՞ղ տենչիս մակույկը լողա, Կարկաչի Զանգու՛ն իմ ներշնչանքի… Էլ քեզ չսիրե՞լ… Խենթացա՞ր, անգին: Գևորգ Էմին
Narine: Այս էլ քանի~ անգամ ասեմ, Որ քո սիրո ճախրին վսեմ Կապույտ երկինք է հարկավոր. Որ քո սիրտը երախտավոր Զուր ես տալիս… ապերախտին. Որ քո բախտին Հարկավոր է ուրիշ ճամփա. Որ ես ամպած Լոկ արցունք եմ աչքիդ բերում. Որ քո գրկում, Բայց գերվում եմ ես ուրիշով. Որ հին հուշով, Ես ուրիշի տուն եմ գնում. Բույն եմ դնում, Ինչպես ծաղկած վարդենուն… բո՛ւն. Որ դու անքուն, Զուր ես անվերջ ինձ երազում. Որ դու սարերն ի վեր վազո՛ւմ, Իսկ ես` սարից ցած եմ գնում… Էլի՞ ասեմ, Սակայն մեկ չէ՞_ասեմ- չասեմ,_ Երբ ինչքան շա՛տ եմ քեզ տանջում, Դու այնքան շատ ես ինձ կանչում. Ինչքան սրտիդ ցավ եմ բերում, Դու այնքան… լավ ես համբուրում. Ինչքան ասո՛ւմ,_ Այնքան շատ ես ինձ երազում Ու համբույրով Կիսատ թողնում իմ խոսքն էլի… Ինչքան ասեմ քեզ… սիրելի՛ս… Գևորգ Էմին
Òåíü Æèçíè : ԿԱՊՈՒՅՏԸ Կապույտը հոգու աղոթանքն է, քույր, Կապույտը – թախիծ Կապույտը – կարոտ թափանցիկ, մաքուր. Ու հստակ ու ջինջ: Կապույտը քրոջ աչքերի անհուն Առավոտն է թաց: Կապույտում հոգիս մի հին իրիկուն Անզո՜ր հեծկլտաց: Կապույտը ծեգին աղոթքի կանչող Ղողոնջն է զանգի: Կապույտը – արցունք, ու կապույտը – ցող Հոգո’ւ, երկնքի: Կապույտում անսուտ խոսքեր են հոսում Երկնքից-երկինք: Հոգիս – Կապույտի լաբիրինթոսում Սրբացած կնիք: Այն, որ չի եղել, որ պե՛տք է լինի Մանկական սրտում – Հոսում է, որպես լուսավոր գինի – Հոգու կապույտում /Ե. Չարենց/
ïîëíàÿ âåðñèÿ ñòðàíèöû