Форум » » Սիրային բանաստեղծությո&# » Ответить
Սիրային բանաստեղծությո&#
Liana: Druzya ya ochen lyublyu stixi. osobenno stixi pro lyubov (sama toje sochinyayu)!!!!!! Davayte napishem svoi i (ne svoi) lyubimie stixi pro lyubov!!!!! Handipum!!!! Menq handipecinq patahabar Nujn srjaranum, nujn sexanum Vaxuc el cheinq tesel irar Karotel einq bavakanin!!! Es ekel ei im tiknoj het Du amusnut het mez ancanot Ev lur naelov achqerid mej Es tesnum ei mi lur karot.... Taqun xmecinq menq irar kenac Hayacqov taqun barevecinq Ev voch mi bar, u hnchyun chasac Ancanoti pes bajanvecinq...... Miajn te verjum bajanvelis Qo amusin@ tesa inchpes Tiknojs taqun asec...... .......Hogis gites inchqan ei karotel qez.........
Ответов - 49, стр:
1 2 3 All
Тень Жизни : Սերը գոյության հանճարն է միակ, Սիրո հակառակն ամենեւին էլ Չսիրելը չէ, մահն է պարզապես... Սիրահարները Անմահությունն են վերանորոգում
Narine: ՏԱՔ ՁՅՈՒՆԸ Այսօր իջնում է առաջին ձյունը... Եվ տաք է ձյունն այդ, ախ, այնքան է տաք, Որ ինձ թվում է, թե ձյուն չէ բնավ, Որ դա ամպերի կարոտն է մաքուր, Եվ որ ամպերը թեթեվանում են իրենց կարոտից: Ինչ որ անանուն ծաղկի բուրմունք եմ առնում ես օդից... Բայց ոչ,երեվի դա բուրմունքը չէ անանուն ծաղկի, Դա' աղջիկների այտերի վրա Շիկնանքից հալչող ձյան փաթիլներն են երեվի բուրում: Իսկ դու, սիրելիս, Դու, որ ինձ համար Ամենքից լավ ես շիկնում աշխարհում, Հետս չես, չկաս ու չես էլ գալու: Մայթերին կախված մշուշը դալուկ Ձյունի օրորվող փաթիլների հետ Իմ բաց ճակատն է քնքշորեն շոյում... Բայց ինձ, սիրելիս, քո տաք ձեռքն էր պետք: Նայիր, այս մայթին դեռեվս չկա ոչ մի ոտնահետք, Իսկ ես կուզեի, Որ այս ձյունը տաք Օրհնության նման ու բարության պես Իջներ երկուսիս ուսերի վրա եվ հասակն ի վար, Քանզի իր մաքուր ու տաք քնքշանքով Այս ձյունը շատ է մեր սիրուն վայել: Կուզեի հիմա քո աչքերի մեջ ես անվերջ նայել Ու քեզ շշնջալ տողերն այն երգի, Որ դեռ չեմ գրել, Բայց որոնք արդեն Վերուվարում են երակներիս մեջ Եվ ինձ շշնջում. -- Սերը... Նման է նա ճշմարտության, Կես ճշմարտությունն ինչի է նման, Ինչի է նման կես սերն աշխարհում... Այսօր է միայն, որ քեզ չեմ տեսել, Եվ կապույտ բոցով կարոտս է այրվում: Այսօր է միայն, որ քո ձեռքի հետ Չեմ կիսել քնքշանքն իմ այրվող ափի Ու մոլորվել եմ, չգիտեմ արդեն, Թե որտեղով է անց կենում, իրավ, Սահմանագիծը բախտավորության ու տառապանքի: Ու եթե հանկարծ գայիր դու, անգին, Եթե պատահմամբ ելնեիր իմ դեմ, Ելնեիր ձյունոտ, Ցողոտ, Ծիծաղկոտ, Հավատա, հոգիս, Որ եթե անգամ ես լուռ մնայի, Չշշնջայի տողերն այն երգի, որ դեռ չեմ գրել, Դու կլսեիր շշուկը նրանց, --Սերը... Նման է նա ճշմարտության, Կես ճշմարտություն չի լինում կյանքում, Չի լինում կես սեր... Ու եթե սերը կիսվում է հաճախ, Ապա կիսվում է Լոկ երջանկության ու տառապանքի, Իսկ տառապանքն այդ (քաղցր տառապանք), Հավատա, որ նույն երջանկությունն է: Այսօր իջնում է առաջին ձյունը...
otar amaji champekic: Narin hojakap banastextsutjun er hexinakn ov e?
Narine: Vahagn Davtyan, Otar jan.
Narine: ԱՆՄՏՈՒԹՅՈՒՆ, ԹԵ ԽՈՀԵՄՈՒԹՅՈՒՆ Քո աչքերի մեջ տեսա իմ փնտրած երջանկությունը: Ուզեցի վերցնել. -- Ուշ է,-- ասացիր տագնապով թաքուն,-- չեմ ուզում տեսնել ես ուրիշ մեկի դժբախտությունը, Ուրիշի վշտից չեմ ուզում ծաղկի կակաչն իմ բախտի... Ու բաժանվեցինք' սրտի սուր ցավով, մորմոքով սրտի, Թեեվ ողջ կյանքում մենք իրար էինք որոնել անվերջ Եվ հազիվ էինք հանդիպել իրար աշխարհում այս մեծ: Ու այդ օրվանից մի սուր կսկիծ եմ զգում կրծքիս տակ, Մխում է այնտեղ մեր ձեռքով վառված ու խոր անթեղված' գերված մի կրակ: Թեեվ թվում է օտար ենք իրար եվ վաղուց ես դու ուրիշի գրկում Եվ քո ստվերն եմ ես միայն գրկում, Բայց էլի դու ես հոգուս երկնքում, Քո խնդությունից խնդում է սիրտս, Քի վշտի պահին իմ սիրտն է տնքում: Եվ դու լավ գիտես, որ կանչես' կգամ, Բայց մանկան ձեռքն է շուրթերդ փակում, Թե ես կանչեմ քեզ, գիտեմ, դու կգաս, Բայց... ատամիս տակ շուրթերս են սզում, Արյունոտվում են սեփական դավից Ու տնքում եմ ես ահավոր ցավից, Սակայն եվ ոչ ոք այն չի նկատում, Իմ սրտի մեջ է արյունը կաթում... Ու մենք երկուսով մի սիրտ ենք կարծես, Մեջտեղից կիսված մի սիրտ բախտածեծ Եվ մեր սերը մեծ փորձում ենք թաղել Մեր զավակների ժպիտների մեջ... Ինչ արած: Մեկը զոհում է իր կյանքը հանուն գալիքի, Մեկն ազատության համար կամովին իր կյանքն է տալիս, Մեկը մեռնում է զոհասեղանին իր հայրենիքի, Կամ գնացքի տակ ընկնող մանկանը մահից փրկելիս: Իսկ մենք մեր կյանքը ողջակիզեցինք Մեր արյան ծաղկած հյուլեի համար Եվ չթողեցինք, որ վիշտը նման թունավոր օձի ոլորի նրանց ժպիտները վառ: Մեր ատամներով ոչ թե շուրթ, Աել սիրտ արյունոտեցինք ու մեզ զրկեցինք Երջանկությունից... Գիտեմ, ապրեցինք մեծ ու ահավոր մի ԶՈՀՈՂՈՒԹՅՈՒՆ, Սակայն չգիտեմ, Անմտություն էր, թե խոհեմություն...
otar amaji champekic: Shaaat shat lavn er Nar jan
Narine: Qo thank you-n u vardn el shat lavna.
dzukik: Iroq shat lavn er
HAYUL: INCH TXUR ER......SHAT LAVN ER NANUSH JAN,
полная версия страницы